«Επανάσταση», χρόνος 1, Αρ. Φύλλου 7, Ιούλης 1982
Ρ. Σ. Τιράνων, 1 Ιούλη 1982
Πέρασαν πάνω από δυόμιση χρόνια από τότε που οι σοβιετικοί σοσιαλιμπεριαλιστές ενήργησαν τη φασιστική εισβολή στο Αφγανιστάν και από τότε δεν βρίσκουν στιγμή ησυχίας σ' αυτή τη χώρα. Βρίσκονται συνεχώς κάτω από τα χτυπήματα των Αφγανών πατριωτών, κάτω από την οργή του αφγανικού λαού που θηριεύει. Είναι μια δικαιολογημένη οργή ενός φιλελεύθερου και μαχητικού λαού ενάντια στους καταχτητές και καταπατητές της λευτεριάς του.
Καθ' όλη την ιστορία του ο αφγανικός λαός πολέμησε τους ξένους καταχτητές που πάτησαν τον τόπο του και τον υποδούλωσαν. Ένδοξοι ήταν, ιδιαίτερα, οι τρεις μεγάλοι πόλεμοι ενάντια στους βρετανούς αποικιοκράτες που οδήγησαν στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας στα 1919.
Ο φιλελεύθερος αφγανικός λαός όμως υποφέρει ξανά τη σκλαβιά ενός νέου καταχτητή, άγριου και βάρβαρου, των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών. Γι αυτό άρπαξε ξανά τα όπλα και δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ για να κερδίσει ξανά τα εθνικά δικαιώματά του.
Τώρα, ύστερα από δυόμιση χρόνια κατοχής, ο απελευθερωτικός αγώνας του αφγανικού λαού πήρε μεγάλες διαστάσεις και από μέρα σε μέρα εντείνεται. Οι πατριωτικές δυνάμεις αναπτύσσουν δράση σε κάθε γωνιά της χώρας στις στρατηγικές κοιλάδες που έχουν γίνει Θερμοπύλες αντίστασης αυτού του λαού και μέχρι το εσωτερικό των μεγάλων πόλεων, όπως και η Καμπούλ, όπου δρουν πολλές μαχητικές ομάδες.
Στα χρόνια αυτά του αγώνα οι πατριωτικές δυνάμεις σημείωσαν πολλές επιτυχίες. Εξουδετέρωσαν και έθεσαν έκτος μάχης πάνω από 10.000 στρατιώτες του εχθρού, πάνω από 1.000 τανκς και θωρακισμένα οχήματα καθώς και πολλά άλλα στρατιωτικά μέσα.
Ο αγώνας του αφγανικού λαού σημείωσε προόδους και από οργανωτικής άποψης. Οι αγωνιστές της λευτεριάς παραμέρισαν τις έριδες και τους παλιούς διχασμούς μεταξύ των φυλών που υποδαύλιζαν οι ξένοι καταχτητές και εκφράστηκαν με αποφασιστικότητα για την ένωση όλων των πατριωτικών και φιλελεύθερων δυνάμεων που αγωνίζονται ενάντια στους σοσιαλιμπεριαλιστές καταχτητές. Αυτό έδωσε την δυνατότητα στους αγωνιστές της λευτεριάς να οργανώσουν και να διευρύνουν τις μαχητικές ενέργειές τους, ιδιαίτερα στον συνδυασμό των ενεργειών σε διάφορες περιοχές της χώρας με την δράση των μαχητικών ομάδων στις πόλεις. Αυτό έκανε ώστε οι Ρώσοι καταχτητές και τα ντόπια ανδρείκελά τους να μην αισθάνονται ασφαλή τον εαυτό τους, όχι μόνο στο μέτωπο αλλά και στα μετόπισθεν.
Στις συνθήκες που η χώρα τους βρίσκεται, κάτω από το πέλμα των ξένων καταχτητών, οι πατριωτικές δυνάμεις σαν εκπρόσωποι των πόθων του αφγανικού λαού έταξαν σαν βασικό σκοπό της στρατηγικής του αγώνα τους το διώξιμο του ξένου καταχτητή και την ανάκτηση της λευτεριάς και της εθνικής ανεξαρτησίας. Έτσι σαν κύριο εχθρό ενάντια στον όποιον στρέφονται τα κυριότερα χτυπήματα του απελευθερωτικού αγώνα θεωρούν τους Ρώσους καταχτητές και τις εσωτερικές δυνάμεις Κουίσλινγκ.
Ο απελευθερωτικός αγώνας όμως του αφγανικού λαού χτυπάει και τις επιδιώξεις των αμερικανών ιμπεριαλιστών, των κινέζων σοσιαλιμπεριαλιστών και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που παριστάνουν τον «υποστηριχτή» και καμώνονται σαν να τρέφουν συμπάθεια για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του αφγανικού λαού. Αυτό το κάνουν μόνο για τα επεχτατικά τους συμφέροντα στην περιοχή.
Για την επιτυχή πραγματοποίηση του σκοπού οι πατριωτικές δυνάμεις παλεύουν για την πύκνωση των γραμμών των ένοπλων δυνάμεων τους, για την ένταση των στρατιωτικών ενεργειών χτυπώντας τον μεγάλο αριθμητικά εχθρό για να τον εξοντώσουν τμηματικά και να δημιουργήσουν έτσι τις συνθήκες για εξισορρόπηση του συσχετισμού δυνάμεων και την απόχτηση ταχτικής υπεροχής πάνω στον εχθρό. Γι' αυτό οι πατριωτικές δυνάμεις ενεργούν διαρκώς επιθέσεις στηριζόμενες στην ταχτική του παρτιζάνικου αγώνα, όπως είναι οι κεραυνοβόλες αιφνιδιαστικές επιθέσεις ενάντια σε τμήματα και στρατιωτικές συγκεντρώσεις του εχθρού, η ενεργός άμυνα στις εκκαθαριστικές επιθέσεις του εχθρού και το πέρασμα σε αντεπιθέσεις απελευθερώνοντας ολόκληρες ζώνες και περιοχές.
Οι αυξημένες διαστάσεις του απελευθερωτικού αγώνα του αφγανικού λαού ανάγκασαν τους σοβιετικούς σοσιαλιμπεριαλιστές να χρησιμοποιούν τις πιο απαίσιες μέθοδες για την καταστολή του. Αφού τα τανκς και τα σύγχρονα ελικόπτερα, οι μαζικοί βομβαρδισμοί, οι δηλητηριώδεις ύλες και οι εμπρησμοί με Ναπάλμ δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, οι Ρώσοι καταχτητές πέρασαν και στην νέα στρατηγική κύριο χαραχτηριστικό της οποίας είναι η ταχτική της καμένης γης, για να σπείρουν φόβο και τρόμο στο λαό με σκοπό να παραιτηθεί από την υποστήριξη και την συμμετοχή στον απελευθερωτικό αγώνα.
Έτσι, το πυροβολικό, τα τανκς και η αεροπορία των καταχτητικών δυνάμεων άρχισαν βομβαρδισμούς και σφαγές στις αφγανικές περιοχές καταστρέφοντας ολόκληρα χωριά και σκοτώνοντας χιλιάδες άνδρες, γυναίκες, γέρους και παιδιά. Και με την νέα στρατηγική τους όμως, οι σοβιετικοί σοσιαλιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι Κουίσλινγκ δεν μπόρεσαν να υποτάξουν τον αφγανικό λαό και να σβήσουν τον απελευθερωτικό του αγώνα.
Οι πατριωτικές δυνάμεις υποστηριζόμενες πλατιά από τις λαϊκές μάζες συνέχισαν με επιτυχία τις μαχητικές ενέργειες προκαλώντας νέες απώλειες στον εχθρό. Τα πρακτορεία ειδήσεων αναφέρουν για σκληρές μάχες που διεξήχθησαν της τελευταίες μέρες σε όλα τα μέρη της χώρας.
Έτσι ύστερα από επίθεση τεσσάρων εβδομάδων οι καταχτητικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να αποσυρθούν από την κοιλάδα Πανσίρ εγκαταλείποντας πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Επιτυχείς επιθέσεις ενήργησαν οι πατριωτικές δυνάμεις και στο Κερικάν, Τελγιεμάν, Καραμπάκ της επαρχίας Γκασνί όπου οι καταχτητές αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν στο πεδίο της μάχης 5 τανκς και 6 θωρακισμένα αυτοκίνητα. Στο μεταξύ στις πόλεις, όπως στην Καμπούλ, συνεχίζεται η δράση των μαχητικών ομάδων που εξοντώνουν πράχτορες και συνεργάτες των ξένων εισβολέων.
Αυτές οι νέες επιτυχίες δείχνουν καθαρά την αποφασιστικότητα του αφγανικού λαού να συνεχίσει τον απελευθερωτικό του αγώνα μέχρι το διώξιμο του καταχτητή και την ανάχτηση της λευτεριάς και της πραγματικής ανεξαρτησίας. Και συνεχίζοντας αυτόν τον δρόμο θα πραγματοποιήσει οπωσδήποτε τους εθνικούς πόθους και θα ιδεί τον εαυτόν του ελεύθερο και ανεξάρτητο στην πατρίδα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου