Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΩΝ ΒΑΣΚΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΡΑΝΚΟΪΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Ρ.Σ. Τιράνων

Μετά την επιβολή από τις ισπανικές αρχές της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, ο ισπανικός λαός εντείνει την ένοπλη αντίσταση ενάντια στο καθεστώς. Αυτό επιβεβαιώνουν ο όλο και μεγαλύτερος αριθμός των επιχειρήσεων, κυρίως στην πρωτεύουσα και στις άλλες κυριότερες πόλεις της Ισπανίας, καθώς και η όλο και μεγαλύτερη υποστήριξη από τις πλατιές λαϊκές μάζες.

Ο αγώνας του βάσκικου λαού και των άλλων Ισπανών πατριωτών, διεξάγεται σήμερα πιο αποφασιστικά στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στο Σαν Σεμπαστιάν και αλλού. Οι τελευταίες ειδήσεις, αναφέρουν ότι ομάδα Βάσκων πατριωτών ενήργησε τις τελευταίες μέρες θαρραλέες επιχειρήσεις στο κέντρο της Μαδρίτης και μια άλλη επιχείρηση στη Βαρκελώνη, οι ποιες προκάλεσαν πανικό και σύγχυση στο καθεστώς. Επίσης στη Μαδρίτη, κυκλοφόρησαν προκηρύξεις με τις οποίες καταδικάζεται δριμύτατα η φασιστική διχτατορία του Φράνκο. Μόνο μέσα σε τρεις μέρες, οι Βάσκοι πατριώτες διεξήγαγαν μερικές ένοπλες συγκρούσεις με τις δυνάμεις του καθεστώτος και έδωσαν την αρμόζουσα τιμωρία στους πράκτορες και στους αστυνομικούς που βρίσκονται στην υπηρεσία του. Γερο στήριγμα για την ένοπλη αντίσταση απέβηκε και ο ταξικός αγώνας του ισπανικού λαού ο οποίος εντείνεται και διευρύνεται παραπέρα στη Μαδρίτη και Βαλιαδολίβ , στη Βαλένσια και τη Σεβίλλη.

Οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις καταλήγουν πολλές φορές σε άμεσες συγκρούσεις με τις στρατιωτικές και κυβερνητικές δυνάμεις. Το φρανκοϊκό καθεστώς τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού και κινητοποίησε όλο τον αστυνομικό μηχανισμό για να καταπνίξει τον αγώνα για λευτεριά κι' ανεξαρτησία του ισπανικού λαού. Μάλιστα η φρανκοϊκή κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε και την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που κήρυξε σε δυο επαρχίες Βάσκων, για να εντείνει τη βία και την τρομοκρατία, στη μάταιη προσπάθειά της να καταβάλει κυρίως την ένοπλη αντίσταση του λαού των Βάσκων.

Στα πλαίσια αυτά, μόνο στους δυο τελευταίες μήνες, το φρανκοϊκό καθεστώς συνέλαβε μερικές δεκάδες Βάσκων αγωνιστών και τρεις χιλιάδες άτομα που είναι ύποπτοι ότι βοηθούν τον αγώνα του βασκικού λαού. Η αστυνομία έχει εντείνει όσο ποτέ άλλοτε τους έλεγχους και τις παραβιάσεις στα σπίτια των πολιτών. Ο υπουργός Εσωτερικών του φρανκοϊκού καθεστώτος, απείλησε πριν λίγες μέρες ότι θα ληφθούν και άλλα καταπιεστικά μέτρα ενάντια σ' αυτούς που θα βοηθήσουν και θα υποστηρίξουν τον αγώνα αυτό.

Όμως παρά την ένταση της βίας, της τρομοκρατίας και των απειλών, ο λαός των Βάσκων δεν παραιτείται από το δρόμο που άνοιξε. Αυτός έχει περισσότερο από μια δεκαετία που αντιμετωπίζει με επιτυχία τις εκστρατείες και τις επιχειρήσεις αντιποίνων του φρανκοϊκού καθεστώτος και όχι μόνο δε φοβήθηκε και δεν καταβλήθηκε, αλλά αντίθετα, όπως δείχνει η εξέλιξη των γεγονότων, εντείνει τον αγώνα ενάντια στη φρανκοϊκή διχτατορία. Αυτός είναι πεπεισμένος, ότι στον αγώνα αυτό, έχει την ολόπλευρη υποστήριξη του ισπανικού λαού. Το φρανκοϊκό καθεστώς, μπορεί να συλλάβει εκατοντάδες και χιλιάδες άτομα, μπορεί μάλιστα να εκτελέσει δεκάδες και εκατοντάδες άλλους, αυτό όμως δε μπορεί να τον εμποδίσει να μεγαλώσει από ήμερα σε μέρα την υποστήριξη αυτή.

Να ένα εύγλωττο παράδειγμα, σχετικά με αυτό. Στην περιφέρεια Γκουέρνικα της επαρχίας Μπιλμπάο, η φρανκοϊκή αστυνομία σκότωνε και ενεργούσε ελέγχους και παραβιάσεις στα σπίτια των πολιτών, για να βρει τους αγωνιστές που κρύβονται απ' αυτούς που συμπαθούν την ένοπλη αντίσταση του λαού των Βάσκων. Η αστυνομία μπήκε βίαια σ' ένα σπίτι, στο οποίο κρύβονταν δυο Βάσκοι αγωνιστές, αλλά ο σπιτονοικοκύρης προτίμησε να σκοτωθεί από τις σφαίρες της αστυνομίας, παρά να παραδώσει τους αγωνιστές που έκρυβε στο σπίτι του. Οι τελευταίοι απάντησαν στα πυρά της αστυνομίας με πυρ, σκοτώνοντας έναν αστυνομικό.

Ο ισπανικός λαός είναι ειρηνόφιλος λαός. Εννοεί ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να δώσει τέλος στην καταπίεση και την εκμετάλλευση του φρανκοϊκού καθεστώτος, εκτός από το δρόμο του ένοπλου αγώνα, στον οποίο βάδισε και βαδίζει αποφασιστικά.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ , ΣΟΣΙΑΛΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ - ΜΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣ

Ρ.Σ. Τιράνων 12.6.85

Στο θεωρητικό έργο του συντρόφου Ενβέρ Χότζια σημαντική θέση κατέχουν τα προβλήματα των διεθνών εξελίξεων, οι αναλύσεις του πάνω στα γεγονότα και τις καταστάσεις σε διάφορες περιοχές του κόσμου, ο προσδιορισμός των τάσεων και των επιδιώξεων των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων και κρατών που δρουν σήμερα στο διεθνή στίβο.

Σ' όλες αυτές τις αναλύσεις, αυτό που διακρίνεται είναι η βαθιά λαϊκή, η ανώτερη ταξική αρχειακότητα, η σιδερένια κρίση, η σαφήνεια σκέψης, οι σωστές θέσεις αρχών σε απόλυτη συνταύτιση με τα διδάγματα του μαρξισμού - λενινισμού, των συμφερόντων των λαών και της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσής τους, της ειρήνης και της πραγματικής ασφάλειας στον κόσμο.

Πάνω σ' αυτή τη βάση, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στάθηκε και ανέλυσε ιδιαίτερα την πολιτική και τη στρατηγική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, προσδιόρισε και ξεσκέπασε με πειστικά επιχειρήματα τις ταχτικές και τις πολιτικές τους βλέψεις για παγκόσμια ηγεμονία, βγάζοντας σημαντικά συμπεράσματα με τη στάση των λαών και των επαναστατικών δυνάμεων απέναντι σ 'αυτές τις δυο μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της εποχής.

Κρίνοντας από τις διάφορες εξελίξεις στο διεθνή στίβο και από τα δεδομένα και τις συγκεκριμένες ενέργειες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια έφτασε στο συμπέρασμα ότι, στο σημερινό κόσμο οι δυο υπερδυνάμεις, ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση, είναι οι μεγαλύτερες και οι πιο επικίνδυνες επιθετικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που γνώρισε η ιστορία. Οι υπερδυνάμεις χωριστά ή από κοινού, στο ίδιο μέτρο και στον ίδιο βαθμό, αντιπροσωπεύουν τον κυριότερο εχθρό για το σοσιαλισμό, για τη λευτεριά και ανεξαρτησία των εθνών, τη μεγαλύτερη δύναμη υπεράσπισης των καταπιεστικών και εκμεταλλευτικών συστημάτων, τον άμεσο κίνδυνο να ρίξουν την ανθρωπότητα σ ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Όπως είναι γνωστό, το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου έφερε σημαντικές αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων στο διεθνή στίβο σ' όφελος του σοσιαλισμού και της επανάστασης. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έγινε τότε ο μόνος ηγέτης όλου του καπιταλιστικού κόσμου, κινητοποίησε όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις με σκοπό να διασώσει το παλιό καπιταλιστικό καθεστώς και να καταπνίξει κάθε επαναστατικό και απελευθερωτικό κίνημα. Η "Παξ - Αμέρικα" έγινε από τότε το κύριο κίνητρο και επιδίωξη του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ενώ η στρατιωτική επίθεση, η οικονομική επέχταση και η ιδεολογική εισβολή έγιναν τα κυριότερα μέσα για την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού. Ήταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αυτός που εξαπέλυσε τη βάρβαρη επίθεση στην Κορέα και στο Βιετνάμ, όπου διέπραξε τα πιο θηριώδικα εγκλήματα που γνώρισε η ανθρωπότητα, ήταν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός που επέμβηκε στρατιωτικά στο Κογκό, στη Δομινικανή Δημοκρατία, στο Λάος και την Καμπότζη, που οργάνωσε το φασιστικό πραξικόπημα στη Χιλή, κλπ. Κατά τα τελευταία 40 χρόνια οι ΕΠA έκαναν χρήση της στρατιωτικής δύναμης ή απείλησαν για τη χρησιμοποίησή της σε πάνω από 250 περιπτώσεις.

Αναλύοντας σε συνέχεια την αμερικάνικη εξωτερική πολιτική, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια επισήμανε ότι, η πολιτική αυτή πήρε και θα παίρνει όλο και επιθετικά χαρακτηριστικά, τυχοδιωκτικά και φιλοπόλεμα για να αντιπαραταχθεί στον εντεινόμενο αγώνα των λαών για λευτεριά και εθνική ανεξαρτησία. Η κατάληψη της Γρενάδας και οι νέες επιθέσεις και στρατιωτικές επεμβάσεις στο Λίβανο, στον Περσικό Κόλπο, στο Σαλβαντόρ, στη Νικαράγουα κι αλλού καθώς και η πολιτική του Ρήγκαν του επανεξοπλισμού της Αμερικής, η εγκατάσταση πυρηνικών πυραύλων στην Ευρώπη και μέχρι το νέο πρόγραμμα του "πολέμου των άστρων" είναι επιβεβαίωση αυτού του επίκαιρου σημαντικού συμπεράσματος. Κατ' αυτόν τον τρόπο οι λαοί πλήρωσαν και πληρώνουν με το αίμα τους και την απώλεια της λευτεριάς και της εθνικής τους ανεξαρτησίας, την αχόρταγη δίψα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού για παγκόσμια ηγεμονία και κυριαρχία.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια όμως προειδοποίησε ότι οι λαοί του κόσμου βρίσκονται σε μια μεγάλη σύγκρουση και μ' έναν άλλον εχθρό, ίσα επικίνδυνο, το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό, ο οποίος όπως και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός προσπαθεί να σβήσει τις φλόγες τις επανάστασης και των απελευθερωτικών αγώνων των λαών και να εγκαθιδρύσει την ηγεμονιστική του κυριαρχία.

Είναι ιστορική τιμή του σύντροφου Ενβέρ Χότζια, ο οποίος ανακαλύπτοντας και αναλύοντας το αντεπαναστατικό προτσές που συνέβηκε, μετά την προδοσία των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών, στη Σοβιετική Ένωση διατύπωσε και τη νοθεία και τις επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού σαν πολιτική ενός σοσιαλιμπεριαλιστικού κράτους που ποθεί την παγκόσμια κυριαρχία.

Το ίδιο, όπως και ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός προσπαθεί και αυτός να διασφαλίσει τις ζώνες του επιρροής, να εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις και να δημιουργήσει πολιτικό - στρατιωτικές συμμαχίες σ' άλλες χώρες, να διευρύνει την οικονομική επέχταση και την κυριαρχία του πάνω στους λαούς.

Και για τη Σοβιετική Ένωση σε πρώτη μοίρα έχει τεθεί η χρήση της στρατιωτικής δύναμης για την πραγματοποίηση των επέχτατικών της σκοπών. Αυτό το δείχνει η φασιστική επίθεση κατά της Τσεχοσλοβακίας, οι στρατιωτικές επεμβάσεις, μέσω τρίτων, στην Αγκόλα, την Υεμένη, την Αιθιοπία και την Ερυθραία και τελευταία η βάρβαρη εισβολή στο Αφγανιστάν.

Η Σοβιετική Ένωση διαθέτει σήμερα μεγάλο στρατιωτικά οπλοστάσιο , που το δικαιολογεί με την ανάγκη της διατήρησης της στρατιωτικής ισορροπίας με τις ΕΠΑ και το τελειοποιεί συ νεχώς με τις προετοιμασίες που κάνει για νέα επέχταση και επιθέσεις κατά των λαών.

Αναλύοντας τη στρατηγική και τους όμοιους ηγεμονιστικούς σκοπούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια προσδιόρισε και τη διαλεχτική των σοβιετο - αμερικάνικων σχέσεων, το τι χωρίζει και το τι ενώνει αυτές τις δυο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις. Ξεκινώντας από τις διάφορες εξελίξεις στο διεθνή στίβο, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια καθορίζει ότι, το μόνιμο βασικό κοινό γνώρισμα στις σοβιετο - αμερικάνικες σχέσεις είναι ο ανταγωνισμός τους για παγκόσμια ηγεμονία, είναι οι προσπάθειες να υπονομεύσουν τις θέσεις και την κυριαρχία η μια της άλλης σε διάφορους τομείς στις ζώνες του κόσμου. Αυτό φαίνεται σήμερα στις προσπάθειες που καταβάλλει η κάθε πλευρά να εξασφαλίσει νέες στρατηγικές θέσεις και οικονομική και πολιτική υπεροχή στην Ευρώπη καθώς και στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην Κεντρική Αμερική, σε αδιάκοπο εξοπλιστικό ανταγωνισμό για στρατιωτική υπεροχή κλπ.

Παράλληλα όμως μ' αυτόν τον ηγεμονιστικό ανταγωνισμό που αποτελεί την κυριότερη πηγή των σημερινών διεθνών διενέξεων και του κινδύνου του πολέμου, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια υπογράμμισε και τις αδιάκοπες προσπάθειες που καταβάλλουν οι υπερδυνάμεις να έρθουν σε συνδιαλλαγή, σε συνεννόηση και σε προσωρινές συμμαχίες για το μοίρασμα των ζωνών επιρροής σε βάρος των κυριαρχικών συμφερόντων των λαών και το σβήσιμο του επαναστατικού τους αγώνα.

Ακριβώς επ' αυτής της βάσης ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ, το Νοέμβρη του 1976, διατύπωσε τη σημαντική θέση ότι, τόσο όταν οι υπερδυνάμεις προσεγγίζουν όσο και όταν αλληλοτρώγονται τα σπασμένα τα πληρώνουν οι άλλοι. Η συνεργασία και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις υπερδυνάμεις παρουσιάζουν τις δυο πλευρές μιας αντιφατικής πραγματικότητας, είναι η κυριότερη έκφραση της ίδιας της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής για την αρπαγή της λευτεριάς των λαών και την κυριαρχία στον κόσμο.

Η εξέλιξη των γεγονότων δικαίωσε απόλυτα αυτό το σημαντικό συμπέρασμα του σύντροφου Ενβέρ Χότζια που δίνει τον πυρήνα να προσανατολίζεσαι και να αντιλαμβάνεσαι σωστά την αντιφατική φύση των σοβιετο - αμερικάνικων σχέσεων και την πληθώρα των συνδιαλλαγών και των ανοιχτών και μυστικών συμφωνιών μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων. Έτσι παρά τον σκληρό ανταγωνισμό και τις αμοιβαίες κατηγορίες που διατυπώνουν καθημερινά οι ΕΠΑ και η Σοβιετική Ένωση, συνεχίζουν τα παζαρέματα της Γενεύης για τα πυρηνικά όπλα καθώς και τον πολιτικό τους διάλογο για τις θερμές περιοχές του κόσμου, όπως είναι οι ταχτικές συναντήσεις Σουλτς - Γκρομύκο, οι διμερείς συνομιλίες για τη Μέση Ανατολή, για τη Νότια Αφρική, για το Αφγανιστάν κλπ.

Με βάση τη βαθιά επιστημονική ανάλυση που έκανε στις σοβιετο - αμερικάνικες σχέσεις του ανταγωνισμού και της αντεπαναστατικής τους συνεργασίας, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια καθόρισε και τη στάση που πρέπει να κρατήσουν οι λαοί και οι επαναστατικές δυνάμεις απέναντι στις δυο υπερδυνάμεις ξεσκεπάζοντας τις επικίνδυνες αυταπάτες που διαδίδουν προς όλες τις κατευθύνσεις οι αντιδραστικές τάξεις, οι οποίες για να παραπλανήσουν τις μάζες και να δικαιολογήσουν τους δεσμούς και την εξάρτηση από τις υπερδυνάμεις πασχίζουν να παρουσιάσουν τη μια καλή και την άλλη κακή. "Οι δυο υπερδυνάμεις", είπε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, "αποτελούν τον ίδιο κίνδυνο, είναι οι κυριότεροι και οι μεγαλύτεροι εχθροί των λαών γι' αυτό δε μπορείς να στηριχτείς στον ένα ιμπεριαλισμό και να καταπολεμήσεις και να απαλλαγείς τον άλλο".

Με βάση το συμπέρασμα αυτό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια τόνισε, για άλλη μια φορά, με δύναμη στο 8ο συνέδριο του ΚΕΑ για αποφασιστικό και αδιάλλαχτο αγώνα ενάντια στις υπερδυνάμεις σαν μια ιστορική αναγκαιότητα και καθήκον για όλες τις επαναστατικές, προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, για την υπεράσπιση της λευτεριάς και κυριαρχίας των λαών, για τη νίκη της επανάστασης, την αποτροπή του πολέμου και τη διασφάλιση της ειρήνης.

Καθοδηγούμενο από τα διδάγματα αυτά του σύντροφου Ενβέρ Χότζια, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και η ΛΣΔ Αλβανίας καταπολέμησαν πάντα την πολιτική και τις επιθετικές ενέργειες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού, απέκρουσαν τις πιέσεις και τις κολακείες τους και τους ξεσκέπασαν σαν τους μεγαλύτερους εχθρούς της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας των λαών. Ο χρόνος απέδειξε ότι αυτή η στάση αρχών ήταν σωτήρια για τη χώρα μας. Αυτή εξασφάλισε την προάσπιση της λευτεριάς και εθνικής ανεξαρτησιας κι έδωσε στην Αλβανία φωνή ανεξάρτητη και τιμημένο όνομα και γόητρο στο διεθνή στίβο. Καθοδηγούμενη από τη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία και τα αθάνατα διδάγματα του σύντροφου Ενβέρ Χότζια, η Σοσιαλιστική Αλβανία θα συνεχίσει με συνέπεια τον ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό, θα ξεσκεπάζει τις δολοπλοκίες και συνωμοσίες τους συνειδητή ότι, με τον τρόπο αυτό εξυπηρετεί τα ύψιστα εθνικά συμφέροντα, εξυπηρετεί τη λευτεριά και ανεξαρτησία των λαών, την υπόθεση της επανάστασης και της ειρήνης στον κόσμο.

Όπως τόνισε ο σύντροφος Ραμίζ Αλία στο λόγο του με την ευκαιρία της 40ης επετείου της απελευθέρωσης της Πατρίδας, "εμείς δε συμβιβαστήκαμε και δε θα συμβιβαστούμε ποτέ με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό. Αντιταχθήκαμε και αντιτασσόμεθα σ' αυτούς όχι επειδή είναι μεγάλοι, πλούσιοι και ισχυροί αλλά γιατί είναι οι πιο επικίνδυνοι εχθροί της λευτεριάς, άπληστοι άρπαγες του πλούτου των άλλων χωρών, υποκινητές των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Γι αυτό η εναντίωση στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και στο σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό είναι η μόνη ορθή πολιτική, η μόνη σωτήρια πολιτική".

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΠΡΟΤΣΕΣ - ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΕ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ρ.Σ. Τιράνων 9.6.85

Στο Έργο του συντρόφου Ενβέρ Χότζα, σημαντική θέση κατέχει και η σκέψη του για το σημερινό παγκόσμιο επαναστατικό προτσές, που έχει συμπλεχτεί στις βαθιές και στις συνεχείς αυτές αναλύσεις που έκανε στην ανάπτυξη της σημερινής καπιταλιστικής και ρεβιζιονιστικής κοινωνίας, κυρίως στο μεγάλο έργο Του "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση".

Οι αναλύσεις αυτές που ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τις έκανε στο σημερινό παγκόσμιο επαναστατικό προτσές στηρίζονται στις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, αποτελούν μια μεγάλη συμβολή σ' όφελος της υπόθεσης της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης των λαών.

Με μεγάλη αξία είναι ιδιαίτερα τα συμπεράσματα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, ότι στο σημερινό κόσμο υπάρχει γενικά μια επαναστατική κατάσταση, ότι ο κόσμος βαδίζει προς μεγάλα επαναστατικά ξεσπάσματα, ότι η προλεταριακή και απελευθερωτική επανάσταση είναι ένα πρόβλημα που ζητά λύση, κλπ. Τα συμπεράσματα αυτά του σύντροφου Ενβέρ Χότζα είναι ενθάρρυνση και υποκίνηση για το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και των λαών, είναι ξεσκέπασμα και σοβαρό χτύπημα για όλες τις απόψεις και διαστρεβλώσεις, που οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές και όλοι οι άλλοι εχθροί του μαρξισμού - λενινισμού δε βγήκαν για την επανάσταση, κηρύσσοντάς την ξεπερασμένη και άχρηστη στις σημερινές συνθήκες.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα μιλώντας για το σημερινό επαναστατικό προτσές όχι μόνο δίνει την πλέρια και ξεκάθαρη έννοια για το προτσές αυτό, αλλά ταυτόχρονα επιχειρηματολογεί ξεκάθαρα και με ακρίβεια και την ποικιλία του επαναστατικού αυτού προτσές στη σημερινή εποχή. Στην εποχή της μετάβασης από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, τονίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, όταν μιλούμε για την επανάσταση δεν εννοούμε μόνο την προλεταριακή επανάσταση, γιατί και οι απελευθερωτικοί αγώνες των λαών, τα εθνικό - απελευθερωτικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα και ο αγώνας των εργαζομένων και των λαών για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας ή της κυριαρχίας του εθνικού τους πλούτου κλπ. είναι επίσης μέρος ενός μοναδικού παγκόσμιου επαναστατικού προτσές. Από την ανάλυση που κάνει στην ποικιλία της επαναστατικής αυτής διαδικασίας, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα εξάγει το σημαντικό συμπέρασμα, ότι η κατάρρευση του ιμπεριαλισμού θα είναι αποτέλεσμα της δράσης όλης της επαναστατικής αυτής διαδικασίας, γιατί η αιχμή όλων των επαναστατικών κινημάτων - μέρος της διαδικασίας αυτής - στρέφεται ακριβώς ενάντια στον κοινό εχθρό.

Αναλύοντας την ποικιλία των επαναστατικών διαδικασιών ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα επιχειρηματολογεί ταυτόχρονα και τους λόγους της ποικιλίας αυτής. Το γεγονός που στο σημερινό κόσμο υπάρχουν διάφορες αντιθέσεις και χώρες με διαφορετικό επίπεδο κοινωνικό - οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης κάνει ώστε και ο χαραχτήρας των επαναστατικών κινημάτων να είναι διαφορετικός σε διάφορες ζώνες και χώρες. Ακριβώς η ποικιλία αυτή της σημερινής πραγματικότητας καθορίζει και την ποικιλία των επαναστατικών προτσές που αναπτύσσονται σήμερα στον κόσμο. Έτσι, από την ανάλυση που κάνει στα επαναστατικά κινήματα σε διάφορες περιοχές του κόσμου στη σημερινή περίοδο, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι οι διάφορες χώρες της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής έχουν ιδιαίτερα προβλήματα, που είναι πολύ περίπλοκα και που συνδέονται με τον αγώνα ενάντια στην εξάλειψη των υπολειμμάτων της φεουδαρχίας, με τον αγώνα ενάντια στην επέμβαση της κυριαρχίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού κλπ. Γι αυτό, για μερικές από τις χώρες αυτές τίθεται το καθήκον της πραγματοποίησης της προλεταριακής επανάστασης, ενώ σ' άλλες χώρες αυτό της πραγματοποίησης της αστικό - δημοκρατικής, αντιιμπεριαλιστικής και εθνικό - απελευθερωτικής επανάστασης. Οι επαναστάσεις αυτές είναι αναπόσπαστο μέρος στο γενικό παγκόσμιο επαναστατικό προτσές, είναι σύμμαχοι της σοσιαλιστικής επανάστασης. Οι λαοί των χωρών αυτών αγωνίζονται τώρα για την εξάλειψη του νέο - αποικιοκρατικού συστήματος, κάθε ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, κάθε εκμετάλλευσης ξένου κεφαλαίου. Αυτοί αγωνίζονται για την κυριαρχία και την πλήρη οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία. Οι στόχοι αυτοί μπορούν να επιτευχθούν μόνο με την εξάλειψη της κάθε ξένης κυριαρχίας και εξάρτησης.

Τα συμφέροντα των λαών και του ιμπεριαλισμού δεν συνταυτίζονται ποτέ και σε καμιά περίπτωση. Για να ζει ο ιμπεριαλισμός, έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, οι λαοί πρέπει να είναι υποδουλωμένοι. Ενώ για να απελευθερωθούν οι λαοί πρέπει ο ιμπεριαλισμός να καταστραφεί.

Σχετικά μ' αυτό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα εξάγει το σημαντικό συμπέρασμα σχετικά με τη σύνδεση της εθνικό - δημοκρατικής, αντιιμπεριαλιστικής, εθνικό - απελευθερωτικής επανάστασης, που οι επαναστάσεις αυτές χτυπούν τον ιμπεριαλισμό και την αντίδραση, που είναι εχθροί όχι μόνο των λαών αλλά και του προλεταριάτου, ανοίγοντας το δρόμο και στους μεγάλους κοινωνικούς επαναστατικούς μετασχηματισμούς, βοηθώντας έτσι στη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης. Επίσης ο αγώνας της εργατικής τάξης, η σοσιαλιστική επανάσταση στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, χτυπώντας την ιμπεριαλιστική αστική τάξη, συντρίβοντας τις οικονομικές και πολιτικές της θέσεις, δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες και διευκολύνει τη νίκη του απελευθερωτικού κινήματος των λαών. Η απελευθερωτική αντιιμπεριαλιστική επανάσταση, τονίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, στις καθορισμένες συνθήκες μπορεί να μετατραπεί σε σοσιαλιστική επανάσταση. Οι συνθήκες αυτές σχετίζονται κατά πρώτο λόγο με την εξασφάλιση της ηγεμονίας του προλεταριάτου και του οδηγητικού ρόλου του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έχει επιχειρηματολογήσει, ότι στις σημερινές συνθήκες της εμβάθυνσης και όξυνσης της γενικής κρίσης του ιμπεριαλιστικού συστήματος και της παραπέρα ανόδου των εθνικό - απελευθερωτικών και επαναστατικών κινημάτων των λαών, η δυνατότητα αυτή αυξήθηκε όλο και περισσότερο.

Αναλύοντας τα ταξικά και πολιτικά προτσές στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι στην ημερήσια διάταξη στις χώρες αυτές είναι η προλεταριακή επανάσταση. Το συμπέρασμα αυτό απορρίπτει όλες τις διαστρεβλώσεις που κάνουν οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές στην υπόθεση της επανάστασης ....., την αναγκαιότητα της προετοιμασίας του προλεταριάτου και όλων των άλλων εργαζομένων για επανάσταση. Είναι αλήθεια, ότι μπροστά στο προλεταριάτο και στις εργαζόμενες μάζες στις χώρες αυτές προβάλλουν πιο πολλά καθήκοντα που συνδέονται με τον αγώνα για ειρήνη, για δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία. Έτσι, σης χώρες αυτές, όπως επιχειρηματολογεί ο σύντροφος Εν βέρ Χότζα, υπάρχει ένα μεγάλο εθνικό πρόβλημα, που συνδέεται με την κυριαρχία και την αμερικάνικη υπαγόρευση και τον αγώνα εναντίον της, και την ενίσχυση και την εξασφάλιση της ανεξαρτησίας και της πλήρης κυριαρχίας των χωρών αυτών. Επίσης εδώ είναι σημαντική και η πάλη του προλεταριάτου και των εργαζομένων ενάντια στην άγρια κυριαρχία των μονοπωλίων και την τάση τους για τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, την τάση της φασιστικοποίησης και της στρατιωτικοποίησης της ζωής όλης της χώρας κλπ. Η λύση των προβλημάτων αυτών όμως είναι αδιαίρετη από την υπόθεση της επανάστασης, που είναι μέσο όχι μόνο για να τεθεί τέρμα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση, αλλά και για τη λύση των καθηκόντων δημοκρατικού χαραχτήρα, για τη συντριβή των φιλοπόλεμων σχεδίων των υπερδυνάμεων.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έχει επιχειρηματολογήσει, ότι τα προτσές της ταξικής διαφοροποίησης υπάρχουν και στις ρεβιζιονιστικές χώρες, όπου αυξάνονται γρήγορα οι ταξικές διενέξεις, και μπροστά στο προλεταριάτο και στις εργαζόμενες μάζες, σ' αυτές τις χώρες, προβάλλουν καθήκοντα που σχετίζονται με τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και τη σωτηρία από την κηδεμονία και την κυριαρχία των σοβιετικών σοσιαλιμπεριαλιστών, για την επανάχτηση των δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων και τη θεραπεία των παλιών πληγών, που προ-κάλεσε η ρεβιζιονιστική προδοσία και η παλινόρθωση του καπιταλισμού σ' αυτές τις χώρες. Όλα αυτά, έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, θα πραγματοποιηθούν μόνο με την ανατροπή των ρεβιζιονιστών και την επανεγκαθίδρυση του σοσιαλισμού, υποδείχνοντας έτσι ότι η εργατική τάξη με το μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα της πρέπει να κατέβει στο πεδίο της μάχης και να πραγματοποιήσει ξανά την προλεταριακή επανάσταση.

Κατ αυτόν τον τρόπο στη σημερινή περίοδο σ' όλες ης περιοχές και τις χώρες του κόσμου υπάρχει μία επαναστατική κατάσταση, ανεξάρτητα που το επαναστατικό κίνημα σε διάφορες χώρες και περιοχές είναι σε διάφορα επίπεδα της ανάπτυξής του. Όπως τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στο 8ο Συνέδριο του ΚΕΑ, το Νοέμβρη 1981, ο αγώνας των λαών και η επανάσταση είναι στην ημερήσια διάταξη όχι μόνο σαν πόθος και άμεσο καθήκον για την απελευθέρωση από την καπιταλιστική καταπίεση καί τον ιμπεριαλιστικό ζυγό, αλλά και σαν ιστορική αναγκαιότητα για τη συντριβή των φιλοπόλεμων σχεδίων του ιμπεριαλισμού και την αποτροπή ενός νέου γενικού πολέμου.

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

Η ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ ΣΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Ρ.Σ. Τιράνων 16.6.85

Στην πλούσια και ολόπλευρη θεωρητική κληρονομιά που άφησε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα σημαντική θέση κατέχει η σκέψη του για την πάλη των τάξεων και το ρόλο της στη σοσιαλιστική κοινωνία.

Σαν λενινιστής αγωνιστής που ήταν ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, τόνισε ο σύντροφος Ραμίζ Αλία, δίδαξε το Κόμμα να μείνει πάντα πιστό στα διδάγματα του Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Στάλιν και σ' όλη την πείρα των επαναστατικών αγώνων του παγκόσμιου προλεταριάτου, να διεξάγει πάντα σωστά την πάλη των τάξεων και να μη ξεχνά ποτέ ότι αυτή είναι ο κινητήρας που οδηγεί μπροστά την ανθρώπινη κοινωνία.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στάθηκαν πάντα μέχρι τέλους πιστοί στη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία, διδάχτηκαν και εξήγαγαν συμπεράσματα ζωτικής σημασίας από την ιστορική πείρα της πάλης των τάξεων και την ανέπτυξαν παραπέρα με συνέπεια σ' όλους τους τομείς και σ' όλα τα στάδια πραγματοποίησης της επανάστασης. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα κατέληξε σε συμπεράσματα καθολικής θεωρητικής και πραχτικής αξίας για τα αίτια και το ρόλο της πάλης των τάξεων στο σοσιαλισμό. Απέδειξε, ότι και μετά την οικοδόμηση ιης οικονομικής βάσης του σοσιαλισμού και την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων, η πάλη των τάξεων συνεχίζεται και παίζει αποφασιστικό ρόλο στην ύπαρξη του νέου συστήματος. Και μετά την εξάλειψη των εκμεταλλευτριών τάξεων υπάρχουν τα υπολείμματά τους, που όχι μονάχα ελπίζουν αλλά και ενεργούν σε διάφορες μορφές να ξαναποκτήσουν το χαμένο παράδεισο, να ξαναπάρουν την πολιτική και οικονομική εξουσία.

Και μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης παραμένει ο κίνδυνος της καπιταλιστικής παλινόρθωσης γιατί ο σοσιαλισμός δεν νικάει ταυτόχρονα σ' όλες τις χώρες και ο ιμπεριαλιστικο - ρεβιζιονιστικός περίγυρος εξακολουθεί να ασκεί ισχυρή πίεση. Ανάμεσα στο νικηφόρο σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό που πεθαίνει διεξάγεται σκληρή ταξική πάλη ζωής και θανάτου. Και μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης παραμένουν οι κηλίδες της παλιάς κοινωνίας, τα υπολείμματα των ξένων ιδεολογιών, που ζουν για μεγάλη περίοδο στη συνείδηση των ανθρώπων και αποτελούν το θερμό υπόστρωμα απ 'όπου τρέφονται και γεννιούνται ο αστικός εκφυλισμός και οι συνθηκόλογες, ρεβιζιονιστικές απόψεις, Και στη σοσιαλιστική κοινωνία υπάρχει ο κίνδυνος εκφυλισμού μεμονωμένων ανθρώπων και της γέννησης νέων αστικών στοιχείων, νέων εχθρών μέσα στη χώρα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, εξηγεί ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, η πάλη των τάξεων παραμένει ένας αντικειμενικός νόμος, που διεξάγεται σκληρά και στο σοσιαλισμό. Είναι μια πάλη που σε τελευταία ανάλυση θέτει αντιμέτωπα δυο αντίθετα οικονομικό - κοινωνικά συστήματα, το σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό. Να έχουμε πάντα υπόψη, λέει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, ότι βρισκόμαστε στην περίοδο της μετάβασης από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό. Αυτό σημαίνει ότι κατά την περίοδο αυτή ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός είναι σε ασυμβίβαστη πάλη.

Με βάση τη βαθειά ανάλυση της κυριότερης αντίθεσης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα διατύπωσε το σημαντικό θεωρητικό συμπέρασμα ότι η νίκη της εργατικής τάξης διασφαλίζεται μέσω της σφοδρής και αδιάλλαχτης ταξικής πάλης, ότι η πάλη των τάξεων και στο σοσιαλισμό είναι ένας κύριος κινητήριος παράγοντας που οδηγεί μπροστά την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, που προστατεύει το Κόμμα, το κράτος και όλο το σύστημα από τον αστικό - ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό και από την παλινόρθωση του καπιταλισμού, που καθορίζει τη συνείδηση των εργαζομένων και δυναμώνει το προλεταριακό τους πνεύμα.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι οι σκέψεις του σύντροφου Ενβέρ Χότζα σχετικά με την αντίληψη και τη συνεπή εφαρμογή της πόλης των τάξεων. Ασκώντας κριτική στις θέσεις της στενής και μονόπλευρης αντίληψης της πάλης των τάξεων, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα εξηγεί ότι η πάλη αυτή είναι πλατιά και διεξάγεται ολόπλευρη. Η πάλη των τάξεων στρέφεται ενάντια στον κίνδυνο που διατρέχει ο σοσιαλισμός απ' έξω από τη στρατιωτική και ιδεολογική αστικό - ρεβιζιονιστική επίθεση αλλά στρέφεται και ενάντια στον κίνδυνο του εκφυλισμού του σοσιαλισμού από τα μέσα. Το συμπέρασμα αυτό αποτελεί ένα δίδαγμα ζωτικής σημασίας για το σοσιαλισμό που πηγάζει από τον ίδιο τον καθολικό χαραχτήρα της μαρξιστικής - λενινιστικής κοσμοθεωρίας, αλλά που τονίστηκε για πρώτη φορά από το σύντροφο Ενβέρ Χότζα ύστερα από μια ολόπλευρη ανάλυση του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων πρώην σοσιαλιστικών χωρών.

Η πάλη των τάξεων που διεξάγεται και μέσα στο μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα είναι αντανάκλαση της πάλης των τάξεων που διεξάγεται στην κοινωνία. Η πάλη αυτή διεξάγεται ενάντια στους προδότες και στα εχθρικά στοιχεία, ενάντια στον οπορτουνισμό και στο σεχταρισμό, ενάντια στις διαστρεβλώσεις και παραβιάσεις της γραμμής και των οδηγιών του Κόμματος, ενάντια στα λάθη και τις ελλείψεις. Η πάλη αυτή δυναμώνει το μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα της εργατικής τάξης, υπερασπίζει το σοσιαλιστικό σύστημα και εξασφαλίζει την ανάπτυξη του.

Στηριζόμενος στα διδάγματα του μαρξισμού - λενινισμού, στην εθνική και διεθνή πείρα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα απέρριψε τις ρεβιζιονιστικές απόψεις ότι η πάλη των τάξεων στο σοσιαλισμό έχει πάψει να ενεργεί στο πολιτικό και στο οικονομικό μέτωπο και ότι διεξάγεται μονάχα στο ιδεολογικό και αποδείχνει, ότι η πάλη των τάξεων και στο σοσιαλισμό διεξάγεται σκληρή σ' όλες τις μορφές της. Ταυτόχρονα ότι η εξασθένιση, έστω και ελάχιστα ενός μετώπου, αποτελεί απομάκρυνση από τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, αποδυναμώνει την πάλη των τάξεων στη γενικότητα και προξενεί ανυπολόγιστη ζημιά στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού. Στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τόνισε, ότι ποτέ δεν είναι ολοκληρωμένη εκείνη η ταξική πάλη που δεν διεξάγεται σ' όλα τα κυριότερα μέτωπά της, πολιτικό, οικονομικό και ιδεολογικό. Οι τρεις αυτές μορφές πάλης συνυφαίνονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

Η θεωρητική σκέψη του σύντροφου Ενβέρ Χότζα για την ιδεολογική πάλη είναι πλήρης και ολόπλευρη. Ρίχνει φως και διευκρινίζει όχι μόνο τα προβλήματα της ουσίας και της εκδήλωσης της ιδεολογικής πάλης στο σοσιαλισμό, τους δρόμους και τις μορφές της διεξαγωγής της, αλλά ρίχνει φως, διευκρινίζει και πλουτίζει τη μαρξιστική - λενινιστική σκέψη για τη σύνδεση μεταξύ της ιδεολογικής πάλης και των στρατηγικών καθηκόντων του σοσιαλισμού. Η πάλη των τάξεων στην ιδεολογία, μας διδάσκει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, είναι πλατιά και ολόπλευρη. Είναι μια πάλη για τη λύση των ανταγωνιστικών και μη ανταγωνιστικών αντιθέσεων. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα εξήγησε, ότι η ιδεολογική πάλη συνδέεται άμεσα με την προάσπιση της διχτατορίας του προλεταριάτου, με τη διαφύλαξη, την ενίσχυση και ανάπτυξη του σοσιαλιστικού οικονομικού συστήματος, με το δυνάμωμα και την επαναστατικοποίηση του κόμματος, με την αδιάκοπη ανάπτυξη της επανάστασης.

Στη σκέψη του σύντροφου Ενβέρ Χότζα για την πάλη των τάξεων σημαντική θέση κατέχει το πρόβλημα της σύνδεσης μεταξύ του αντικειμενικού και υποκειμενικού παράγοντα. Η πάλη των τάξεων είναι ένας νόμος αντικειμενικός, αλλά παρ' όλα αυτά ο υποκειμενικός παράγοντας παίζει αποφασιστικό ρόλο. Η οργάνωση του αγώνα και η πραγματοποίηση της επανάστασης, η οικοδόμηση και προάσπιση του σοσιαλισμού εξαρτώνται από το επίπεδο τής συνείδησης και της προετοιμασίας και κινητοποίησης στον αγώνα της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Αποφασιστικός παράγοντας, τονίζει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, για τη σωστή διεξαγωγή της πάλης των τάξεων, για τη λύση της βασικής αντίθεσης της σοσιαλιστικής κοινωνίας, για την πλήρη και οριστική νίκη του σοσιαλισμού επί του καπιταλισμού είναι η καθοδήγηση του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος της εργατικής τάξης.

 

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

Η ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΧΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ - ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΘΥΣΑΥΡΟΦΥΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ - ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ

Ρ.Σ. Τιράνων 23.6.85

Στο θεωρητικό έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, που αντιπροσωπεύει μια λαμπρή υπεράσπιση και παραπέρα πλουτισμό και ανάπτυξη του μαρξισμού - λενινισμού, βρίσκονται διακεκομένα, αναλυμένα, επεξεργασμένα και αναλύονται όλα τα ζητήματα που έθεσε η ζωή στις 5 τελευταίες αυτές δεκαετίες της ιστορικής ανάπτυξης της χώρας και της παγκόσμιας εξέλιξης.

“Η θεωρητική του σκέψη για τα ζητήματα της επανάστασης, της διχτατορίας του προλεταριάτου και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού", είπε ο Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΑ σύντροφος Ραμίζ Αλία στις 15 Απρίλη 1985, "οι αναλύσεις για τον ιμπεριαλισμό και το ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό είναι μια εξαίρετη συμβολή στο θεωρητικό θησαυροφυλάκιο του μαρξισμού - λενινισμού και της παγκόσμιας επαναστατικής πράξης".

Στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα ενώνονταν κατά αρμονικό τρόπο και συγχωνεύονταν σ' ένα: ο καθοδηγητής και ο στρατηλάτης της Λαϊκής Επανάστασης και ο θεωρητικός της επανάστασης αυτής. Η μαρξιστική - λενινιστική του σκέψη έχει καθοδηγήσει, έχει φωτίσει το δρόμο και έχει ανοίξει την προοπτική σαν επαναστατική πραχτική. Το ΚΕΑ και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα εφαρμόζοντας με παραδειγματική συνέπεια τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία της επανάστασης στις συγκεκριμένες και ιστορικές συνθήκες της Αλβανίας εξασφάλισε την αδιαίρετη καθοδήγηση του Αντιφασιστικού - Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και του έδωσε πρωτοφανείς διαστάσεις και ρυθμούς, του έδωσε ένα περιεχόμενο και το μετέτρεψε σε μεγάλη λαϊκή επανάσταση, που εξάλειψε για πάντα τον ξένο ζυγό και το ζυγό των εκμεταλλευτριών τάξεων της χώρας.

Η μεγάλη ιστορική αξία του σύντροφου Ενβέρ Χότζα είναι ότι αυτός, σαν κανένας άλλος υπεράσπισε την καθαρότητα της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας της επανάστασης, ξεσκέπασε και απέρριψε με επιχειρήματα και πειστικά αποδεικτικά τις απόψεις των ρεβιζιονιστών όλων των αποχρώσεων, που αρνούνταν την αναγκαιότητα και το αναπόφευκτο της προλεταριακής επανάστασης για το μετασχηματισμό της εκμεταλλευτικής κοινωνίας σε σοσιαλιστική κοινωνία, που αντικαθιστούσαν τη βίαιη επανάσταση με τον "ειρηνικό, δημοκρατικό, κοινοβουλευτικό δρόμο" της μετάβασης από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα υπερασπίζοντας τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία της επανάστασης έχει επικρίνει και ξεσκεπάσει τις θεωρητικές διαστρεβλώσεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών σχετικά με τον "ειρηνικό και και κοινοβουλευτικό δρόμο" της μετάβασης στο σοσιαλισμό, σχετικά με την "αντιμονοπωλιακή δημοκρατία", το "σοσιαλιστικό προσανατολισμό" των γιουγκοσλάβων ρεβιζιονιστών, σχετικά με την "ποικιλομορφία" των δρόμων προς το σοσιαλισμό, σχετικά με το βάδισμα κατά "αυθόρμητο τρόπο" του κόσμου προς το σοσιαλισμό, σχετικό με την "πολιτική και οικονομική ενσωμάτωση" του σημερινού κόσμου των κινέζων ρεβιζιονιστών, σχετικά με τη μη υπερπήδηση των φάσεων και σχετικά με τη διατήρηση του στάτους κβο, των ευρωκομμουνιστών ρεβιζιονιστών που αρνούνται ανοιχτά την επανάσταση και διακηρύττουν τον "εθνικό και ειρηνικό δρόμο" της μετάβασης προς το σοσιαλισμό κλπ.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στιγματίζοντας τους ρεβιζιονιστές όλων των αποχρώσεων σαν πυροσβέστες και άσπονδους εχθρούς της επανάστασης είχε επιχειρηματολογήσει σε υγιή βάση τη μαρξιστική - λενινιστική θέση, άτι η βίαιη επανάσταση είναι ο μόνος δρόμος για την ανατροπή του αστικού και ρεβιζιονιστικού κόσμου και την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου. Αδιαίρετη και επίσης μεγάλη είναι η θεωρητική και πραχτική συμβολή του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στο ζήτημα της διχτατορίας του προλεταριάτου. Αυτός είναι ο στοχαστής, που έχει εξηγήσει και καθορίσει από την αρχή με ακρίβεια και σε υγιείς μαρξιστικές - λενινιστικές βάσεις την ταξική ουσία της Λαϊκής Εξουσίας σε μορφή της διχτατορίας του προλεταριάτου. Σε πάλη με τους οπορτουνιστές και τους ρεβιζιονιστές κάθε είδους έχει επιχείρηματολογήοει και υπερασπίσει αποφασιστικά τη μαρξιστική - λενινιστική θέση για την αναγκαιότητα της διατήρησης και συνεχούς ενίσχυσης της διχτατορίας του προλεταριάτου για όλη την ιστορική περίοδο της μετάβασης από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Τα έργα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα περιέχουν εξαιρετικά πλούσιο υλικό και μεγάλης επίκαιρης αξίας για τους δρόμους και τις μέθοδες της ενίσχυσης και της ολόπλευρης τελειοποίησης του συστήματος της διχτατορίας του προλεταριάτου γενικά, και κυρίως των σημαντικών κρίκων της, όπως είναι οι μαζικές οργανώσεις και τα όργανα και οι οργανισμοί της άμυνας της χώρας, των Εσωτερικών και της Δικαιοσύνης, που είναι άμεση έκφραση της διχτατορίας αυτής και ατσαλένια ασπίδα της. Στη θεωρητική σκέψη του σύντροφου Ενβέρ Χότζα για το ζήτημα αυτό σημαντική θέση κατέχουν οι ιδέες του για τη συνεχή άνοδο και ενίσχυση του αδιαίρετου καθοδηγητικού ρόλου του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας στο σύστημα της διχτατορίας του προλεταριάτου. Το Κόμμα καθοδηγεί, συντονίζει και εναρμονίζει τη δράση όλων των κρίκων μαζί και κάθε ιδιαίτερο κρίκο του συστήματος της Διχτατορίας του προλεταριάτου ώστε όλο το σύστημα να τελειοποιείται και λειτουργεί συγχρονισμένα και με ανώτερη αποτελεσματικότητα. Την αδιαίρετη καθοδήγηση του Κόμματος ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα την έχει καθορίσει σαν αποφασιστικό όρο για την ύπαρξη της ανάπτυξης της διχτατορίας του προλεταριάτου. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα επικρίνοντας τις ψευτομαρξιστικές απόψεις γιο το κράτος των σύγχρονων ρεβιζιονιστών έχει βαθύνει στο συμπέρασμα, ότι η στάση έναντι της διχτατορίας του προλεταριάτου, η αποδοχή ή η άρνησή της ήταν και παραμένει λυδία λίθος, διαχωριστική γραμμή που έχει χωρίσει και χωρίζει τους πραγματικούς μαρξιστές - λενινιστές από τους οπορτουνιστές και τους ρεβιζιονιστές κάθε εποχής και απόχρωσης.

Στα έργα του σύντροφου Ενβέρ Χότζα κατέχουν θέση πρωταρχικής σημασίας τα προβλήματα της θεωρίας και της πραχτικής της Οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Σ' αυτά έχει επιχειρηματολογηθεί, κατά ολόπλευρο τρόπο, η θέση ότι δεν είναι τυχαίο που η Αλβανία στάθηκε και αντιμετώπισε με πλήρη επιτυχία το κύμα εκφυλισμού του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, που έμεινε ακλόνητο φρούριο του σοσιαλισμού αλλά είναι αποτέλεσμα της ακλόνητης θέσης έναντι του επιστημονικού σοσιαλισμού, της συνεπούς εφαρμογής των σοσιαλιστικών νόμων της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Οι γενικοί νόμοι του σοσιαλισμού είναι κοινοί και απαραίτητοι για άλες τις χώρες χωρίς εξαίρεση, ανεξάρτητα από τις εθνικές ιδιομορφίες. Η άρνηση στη θεωρία αυτή των νόμων και η παραίτηση στην πραχτική απ' αυτές οδηγεί αναπόφευχτα στον εκφυλισμό του σοσιαλισμού και την παλινόρθωση του καπιταλισμού, όπως έδειξε η αρνητική πείρα της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Επικρίνοντας και απορρίπτοντας τα πρότυπα του σοσιαλισμού των διαφόρων ρεβιζιονιστών και οπορτουνιστών ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έχει τονίσει, ότι σήμερα δε χρειάζεται να επινοούνται νέοι σοσιαλισμοί, ούτε να αντιγράφονται οι λεγόμενοι "σοσιαλισμοί" των σύγχρονων ρεβιζιονιστών, σοβιετικών, γιουγκοσλάβων, κινέζων κ.α. που μόνο το όνομα έχουν σοσιαλισμό. Υπάρχει μόνο ένας σοσιαλισμός. Αυτός είναι ο επιστημονικός σοσιαλισμός των Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν και Στάλιν. Ο σοσιαλισμός που υπεράσπισε και ανέπτυξε παραπέρα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα είναι ο σοσιαλισμός που οικοδομείται στην πράξη και βαδίζει μπροστά ασταμάτητα στη ΛΣΔ Αλβανίας.

Οι ιδέες του σύντροφου Ενβέρ Χότζα για το παράδειγμα της σοσιαλιστικής Αλβανίας εμπνέουν και καθοδηγούν το επαναστατικό προλεταριακό κίνημα και το προλεταριακό κίνημα των καταπιεζόμενων λαών. Δείχνουν ότι δεν πρέπει να περιμένεις από κανέναν τη νίκη, ότι αυτή σφυρηλατείται με τις δυνάμεις σου στον αγώνα ενάντια στους ιμπεριαλιστές και ρεβιζιονιστές εχθρούς με αίμα και θυσίες. Η σοσιαλιστική Αλβανία και το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας τόνιζε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στο χαιρετιστήριο απευθυνόμενος στο λαό με την ευκαιρία της 40ής επετείου της απελευθέρωσης της Αλβανίας, με τη στάση και τη σκέψη τους έδωσαν και δίνουν σ' όλους θάρρος και εμπιστοσύνη και είπαν και λένε στο προλεταριάτο και στους λαούς: Σταθείτε σεις όπως στεκόμαστε και μεις, γιατί θα κερδίσετε όπως κερδίσαμε και κερδίζουμε εμείς. Η νίκη μας είναι σίγουρη, η νίκη μας είναι κοινή. Γι' αυτό πρέπει να συσφίξουμε τις γραμμές στη φωτιά του αγώνα ενάντια στους εχθρούς.

 

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

ΟΙ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΒΙΖΙΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ - ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ - ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ

Ρ.Σ. Τιράνων 19.5.85

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια εντάσσεται σ' εκείνους τους επαναστάτες που πρόσφερε μεγάλη και ιδιαίτερη συμβολή στην ανάπτυξη της θεωρητικής μαρξιστικής - λενινιστικής σκέψης.

Στο θεμέλιο του έργου και της θεωρητικής του σκέψης βρίσκεται η αθάνατη κοσμοθεωρία των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν και Στάλιν, θεωρία που ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια την υπεράσπισε με αρχειακότητα, την εφάρμοσε στη ζωή με αποφασιστικότητα και συνέπεια και την ανέπτυξε και πλούτισε παραπέρα με νέες ιδέες, θέσεις και συμπεράσματα.

Σχετικά μ' αυτό μια από τις μεγαλύτερες αξίες του σύντροφου Ενβέρ Χότζια, σαν θεωρητικού και μεγάλου επαναστάτη, είναι το ότι έδωσε απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα που έβγαλε στη σκηνή η προδοσία των σύγχρονων ρεβιζιονιστών και προπαντός των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών για τον κίνδυνο της γέννησης του ρεβιζιονισμού και της οπισθοδρόμησης της επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια ανέλυσε θεωρητικά ότι ο κίνδυνος αυτός δεν ήταν μοιραίος και ότι μπορούσε να αποτραπεί ολοκληρωτικά. Ταυτόχρονα ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, φωτίζοντας και οδηγώντας πάντα μπροστά την επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία, πρόσφερε σημαντική συμβολή και στη δημιουργία μιας νέας πείρας στην κατεύθυνση αυτή, πείρα που αποτελεί μια καινούργια συμβολή στη θεωρία και στην πράξη του επιστημονικού σοσιαλισμού.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια στα διάφορα έργα του, στις εισηγήσεις στα συνέδρια του ΚΕΑ, έκανε βαθιές αναλύσεις όλης της διαδικασίας του εκφυλισμού του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, επισημαίνοντας και τα αίτια και τις ιστορικές συνθήκες αυτής της διαδικασίας Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια αποκάλυψε, ότι η διαδικασία αυτή δεν ήταν καθόλου τυχαία αλλά ήταν αποτέλεσμα και συνέπεια μερικών αιτίων, αντικειμενικού και υποκειμενικού χαραχτήρα, και της επίδρασης ορισμένων συγκυριών που δημιουργήθηκαν στην περίοδο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στα πλαίσια αυτά, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια επισημαίνει την επίδραση της στρατηγικής του ιμπεριαλισμού, προπαντός του αμερικάνικου, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στη γέννηση του ρεβιζιονισμού και το ρεβιζιονιστικό εκφυλισμό στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες. Την περίοδο αυτή, που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός άρχισε να παίζει το ρόλο του αρχηγού, βγήκε με τη γενική στρατηγική της κυριαρχίας του κόσμου. Κύριος στόχος αυτής της στρατηγικής ήταν η εκμηδένιση του σοσιαλισμού, των κομμουνιστικών κομμάτων, η υπονόμευση των επαναστατικών κομμουνιστικών κινημάτων της εργατικής τάξης και του απελευθερωτικού αγώνα των λαών του κόσμου. Στο κέντρο αυτής της επιθετικής στρατηγικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού τέθηκε η καταστροφή του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Ενάντια στο στρατόπεδο αυτό, άρχισε να ασκείται μεγάλη και ολόπλευρη πίεση στρατιωτική, ιδεολογική, οικονομική και πολιτική. Όσο ζούσε ο Στάλιν, το Μπολσεβίκικο Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης αντιμετώπισε με επιτυχία την πίεση αυτή. Μετά το θάνατό του, ο Χρουτσώφ και η κλίκα του εναγκαλίστηκαν με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, άρχισαν την πολιτική του συμβιβασμού και της συνεργασίας μαζί του. Έτσι η ιμπεριαλιστική πίεση απέβηκε μια από τις θεμελιώδικες και κυριότερες αιτίες, αντικειμενικού χαραχτήρα, που οδήγησαν στην εμφάνιση του χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού, ο οποίος, όπως είπε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, έγινε ο κυριότερος μοχλός της αντεπανάστασης, του εκφυλισμού του σοσιαλισμού και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού. "Η εμφάνιση της ρεβιζιονιστικής ομάδας του Χρουστσιόφ", τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, "ήταν η μεγαλύτερη πολιτική και η ιδεολογική νίκη της στρατηγικής του ιμπεριαλισμού ύστερα από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η αντεπαναστατική ανατροπή στη Σοβιετική Ένωση χαροποίησε υπερβολικά τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές και όλες τις άλλες καπιταλιστικές δυνάμεις, γιατί το ισχυρότερο σοσιαλιστικό κράτος, το στήριγμα της επανάστασης και της απελευθέρωσης των λαών, εγκατέλειπε το δρόμο του σοσιαλισμού και του μαρξισμού - λενινισμού και θα μετατρέπονταν σε στήριγμα στη θεωρία και στην πράξη, της αντεπανάστασης, του καπιταλισμού" (Ενβέρ Χότζια, "Ιμπεριαλισμός και Επανάστασή", σελ. 17, Αθήνα 1979).

Παράλληλα όμως με τις πιέσεις απ' έξω του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, σημαντικό ρόλο στην αντεπαναστατική στροφή έπαιξε και η αστική επίδραση από μέσα. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια τόνισε, ότι οι κυριότερες και καθοριστικές αιτίες της γέννησης του ρεβιζιονισμού και του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες έπρεπε να αναζητηθούν, κατά κύριο λόγο, στις ελλείψεις, στις αδυναμίες και στις θέσεις των ίδιων των κομμουνιστικών κομμάτων, στη μη εφαρμογή των επαναστατικών κανόνων και αρχών στην εσωτερική ζωή του κόμματος, στις αδυναμίες και τις ελλείψεις στην ιδεολογική διαπαιδαγώγηση των στελεχών, των κομμουνιστών και των εργαζομένων, και στην απόσπαση του κόμματος και της καθοδήγησής του από τις πλατιές εργαζόμενες μάζες. Κατ' αυτόν τον τρόπο ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια έβγαλε το συμπέρασμα, ότι ο ρεβιζιονιστικός εκφυλισμός είχε σαν κύρια αιτία τον εκφυλισμό του εποικοδομήματος, ιδιαίτερα τον εκφυλισμό του κόμματος και της διχτατορίας του”προλεταριάτου, που μετατράπηκαν από τους ρεβιζιονιστές από μοχλούς της επανάστασης και όργανα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, σε μοχλούς της αντεπανάστασης και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού.

Ακριβώς για να φραχτεί ο δρόμος στον κίνδυνο αυτό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια καθόρισε έγκαιρα ένα σημαντικό πρόγραμμα μέτρων για την επαναστατικοποίηση του κόμματος και της διχτατορίας του προλεταριάτου και όλης της ζωής της χώρας, σαν αποφασιστικό όρο αποτροπής του κινδύνου της γέννησης του ρεβιζιονισμού και του εκφυλισμού του σοσιαλισμού και της προώθησης μέχρι τέλους της επανάστασης και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Μεγάλη σημασία έχουν τα συμπεράσματα που έβγαλε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, σχετικά με τις θεωρίες της ρεβιζιονιστικής αντεπανάστασης, σαν κύριο όπλο του εκφυλισμού της διχτατορίας του προλεταριάτου και του σοσιαλισμού. Η ουσία αυτής της αντεπανάστασης, επισήμανε ο σύντροφος Ενβέρ, ήταν η γραφειοκρατικοποίηση και ο εκφιλελευθερισμός του κόμματος, του κράτους και όλης της ζωής της χώρας, η βαθιά δημιουργία ενός στρώματος προνομιούχων στελεχών, σαν την κύρια βάση του ρεβιζιονισμού. Η μετατροπή του κόμματος και του κράτους σε όπλο στα χέρια αυτού του κόμματος γραφειοκρατών και τεχνοκρατών για τον εκφυλισμό όλης της βάσης ίου σοσιαλιστικού εποικοδομήματος και τελικά της παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Η αντεπανάσταση αυτή έγινε ήσυχα, βαθμιαία και αθόρυβα καλυπτόμενη με σοσιαλιστικά και μαρξιστικά - λενινιστικά συνθήματα και προσωπεία.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια από την πλατιά ανάλυση του ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού, αποκάλυψε και την ουσία του σύγχρονου ρεβιζιονισμού σαν προϊόν της πίεσης της αστικής τάξης πάνω στην εργατική τάξη και τον αγώνα της. Δίνοντας τον ορισμό αυτό για το ρεβιζιονισμό, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, έθεσε επιταχτικά και την ανάγκη της πάλης εναντίον του, σαν προϋπόθεση για την νίκη της επανάστασης και του σοσιαλισμού και την υπεράσπιση της καθαρότητας του μαρξισμού - λενινισμού σαν νικήτρια ιδεολογία του προλεταριάτου. "Η χρουτσωφική προδοσία", τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζια, "ήταν μεγάλη. Αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να υποστείλει την ένδοξη σημαία του μαρξισμού - λενινισμού, την οποία κρατούν πάντα ψηλά οι πραγματικοί επαναστάτες, εκατομμύρια άνθρωποι που πιστεύουν στην ανεξάντλητη δύναμή του.” Ενώ ο χρουστσωφικός ρεβιζιονισμός ξεσκεπάστηκε σαν αντεπαναστατική ιδεολογία της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και σαν μεγαλοκρατική πολιτική για παγκόσμια κυριαρχία, ο μαρξισμός - λενινισμός έμεινε η ιδεολογία που οδηγεί στη νίκη της επανάστασης και στην απελευθέρωση των λαών.

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ - ΦΛΟΓΕΡΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ, ΜΕΓΑΛΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΧΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΩΝ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ

Ρ.Σ. Τιράνων 19.6.85

Στην ολόπλευρη επαναστατική δράση του σύντροφου Ενβέρ Χότζα σημαντική θέση κατέχουν και τα προβλήματα του κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος της εποχής μας. Ο Ενβέρ Χότζα", υπογράμμισε ο Πρώτος Γ ραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΕΑ, σύντροφος Ραμίζ Αλία, στην πένθιμη συγκέντρωση της κηδείας του σύντροφου Ενβέρ Χότζα,

"είναι μια έξοχη φυσιογνωμία του διεθνούς κομμουνισμού. Το ίδιο όπως ήταν φλογερός πατριώτης ήταν και φλογερός διεθνιστής. Ο αγώνας και το έργο Του αφιερωμένα στην προώθηση του επαναστατικού κινήματος του διεθνούς προλεταριάτου, στην υπεράσπιση του μαρξισμού - λενινισμού, στην υποστήριξη της υπόθεσης της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης των λαών, αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα αφοσίωσης στην υπόθεση του κομμουνισμού. Οι πραγματικοί μαρξιστές - λενινιστές αγωνιστές είχαν στο σύντροφο Ενβέρ Χότζα ένα σύντροφο και φίλο που τους υποστήριζε και τους ενθάρρυνε πάντα αδελφικά".

Τον καιρό που το αντεπαναστατικό κύμα του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, συστατικό μέρος της στρατηγικής του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, βρίσκονταν σε άνοδο, όταν ο ρεβιζιονισμός, καμουφλαρισμένος πίσω από τα συνθήματα της "δημιουργικής ανάπτυξης του μαρξισμού - λενινισμού", είχε αποχτήσει υπεροχή στο διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, προξενώντας βαθιά σύγχυση ανάμεσα στις επαναστατικές δυνάμεις και στους λαούς, ήταν ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, αυτός που ύψωσε με θάρρος τη φωνή της αλήθειας, που έριξε φως στο σκοτάδι που δημιούργησαν οι ρεβιζιονιστές, που έδωσε το σύνθημα του ιστορικού αγώνα ενάντια στο χρουστσιοφικό ρεβιζιονισμό. Ήταν ξανά ο Ενβέρ Χότζα αυτός που με βάση μια βαθιά και ολόπλευρη ανάλυση, απόδειξε ότι η λεγόμενη "ιδέα Μάο Τσετούνγκ" δεν έχει τίποτε το κοινό με το μαρξισμό - λενινισμό, αλλά είναι μια καμουφλαρισμένη παραλλαγή του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, που αποπροσανατολίζει, σαμποτάρει και οδηγεί στην απογοήτευση και στην αποτυχία το επαναστατικό κίνημα. Η πάλη αρχών του ΚΕΑ και του συντρόφου Ενβέρ Χότζα, η συμβολή του για το θέσιμο της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στους μαρξιστές - λενινιστές και το σύγχρονο ρεβιζιονισμό ήταν ένας από εκείνους τους βαρυσήμαντους παράγοντες, που έδωσε ισχυρή ώθηση στο προτσές διαφοροποίησης και διαχωρισμού στους κόλπους του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, της γέννησης και της ανάπτυξης των πραγματικών μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων και δυνάμεων.

Αντιτασσόμενος στις κινέζικες διακηρύξεις για "κοινό μέτωπο" με τους ρεβιζιονιστές και στις προσπάθειές τους να εμποδίσουν την οργάνωση των μαρξιστικών - λενινιστικών δυνάμεων, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τόνιζε: "Σήμερα, σύμφωνα με την άποψη του Κόμματός μας, μπαίνει στην ημερήσια διάταξη, όχι η ενότητα με τους ρεβιζιονιστές, μα η οριστική απόσπαση απ' αυτούς. Στην ημερήσια διάταξη έχει μπει σήμερα και η ίδρυση των νέων μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων και η ανάγκη της βοήθειας που πρέπει να τους δοθεί".

Η διάδοση του ρεβιζιονισμού επέφερε όχι μόνο την εγκατάλειψη της σημαίας της επανάστασης από τα πρώην κομμουνιστικά κόμματα πολλών χωρών, μα και τον πλέριο ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό εκφυλισμό τους σε κόμματα σοσιαλδημοκρατικού τύπου. Το πρόβλημα που τίθονταν ήταν να αναλυθούν οι ρίζες αυτού του εκφυλισμού, να προασπιστούν στη θεωρία και την πράξη οι λενινιστικές αρχές και νόρμες του επαναστατικού κόμματος της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, να βοηθηθούν τα νέα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και δυνάμεις ώστε να απαλλαχτούν από κάθε αρνητική επίδραση που κληρονόμησαν από τα παλιά κόμματα, να συγκροτηθούν σε υγιείς βάσεις, ανάλογα με τις συγκεκριμένες συνθήκες της δραστηριότητας και του παράνομου και νόμιμου αγώνα τους, με τα ιστορικά καθήκοντα που επωμίζονταν. Σ' αυτό το ζωτικό θέμα ο Ενβέρ Χότζα βρέθηκε πάντοτε στο πλευρό των μαρξιστών - λενινιστών. Με βαθύ διεθνιστικό πνεύμα, αυτός, σε δεκάδες συντροφικές συναντήσεις και συνομιλίες μ αυτούς, σε ένα μεγάλο αριθμό έργων και συγγραμμάτων του, έχει χειριστεί πλατιά τα θέμα της οργάνωσης, της δομής, της διαπαιδαγώγησης και της σφυρηλάτησης των νέων μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, τους έχει συμβουλέψει αδερφικά και τους έχει ενθαρρύνει στην επαναστατική πράξη, έχει βάλλει στη διάθεσή τους τις γνώσεις του και τη μεγάλη του πείρα ενός εξέχοντα οργανωτή και κομμουνιστή ηγέτη.

Την ίδρυση, ανάπτυξη, στερέωση και σφυρηλάτηση των νέων κομμουνιστικών μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα τη θεωρούσε σαν αποφασιστική προϋπόθεση για την προώθηση της υπόθεσης της επανάστασης, σαν απαραίτητη ανάγκη για την αντιπαράθεση στην αντεπαναστατική στρατηγική των ρεβιζιονιστών, μιας επαναστατικής στρατηγικής και ταχτικής, χωρίς την οποία η επανάσταση δε μπορεί να γίνει, αλλά αντίθετα είναι καταδικασμένη να αποτύχει. "Η ρεβιζιονιστική προδοσία, γράφει, έφερε και θα φέρει οπωσδήποτε την ίδρυση και ενίσχυση παντού των πραγματικών κομμουνιστικών κομμ άτων .... Σ' αυτά ανήκει το καθήκον να αντιπαραθέσουν στη γενική στρατηγική του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού και του ρεβιζιονισμού, την ένδοξη λενινιστική στρατηγική της επανάστασης, τη μεγάλη θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού. Σ' αυτά ανήκει το καθήκον να συνειδητοποιήσουν πλέρια τις μάζες για τους σκοπούς και τον ορθό δρόμο του αγώνα, για τις θυσίες που χρειάζονται, να τις ενώσουν, να τις οργανώσουν, να τις καθοδηγήσουν και οδηγήσουν στη νίκη".

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ήταν φλογερός και ακλόνητος υπερασπιστής των επαναστατικών και απελευθερωτικών αγώνων του προλεταριάτου, των καταπιεσμένων λαών και των απελευθερωτικών δυνάμεων. Καθήκον των μαρξιστών - λενινιστών, των πραγματικών επαναστατών, έλεγε ο σύντροφος Ενβέρ, είναι να κάνουν έκκληση στους προλετάριους και στους λαούς να ξεσηκωθούν σ' αγώνα για το νέο κόσμο, για το δικό τους κόσμο, για το σοσιαλιστικό κόσμο. Την ίδια την υπόθεση της επανάστασης και του σοσιαλισμού στη χώρα μας, αυτός την έβλεπε στενά συνδεμένη με την ανάπτυξη του επαναστατικού και απελευθερωτικού κινήματος στον κόσμο και σαν συστατικό του μέρος. Ακολουθώντας τα διδάγματα του Ενβέρ Χότζα και κάτω από την καθοδήγησή του, τα ΚΕΑ, ο αλβανικός λαός και η σοσιαλιστική Αλβανία έγιναν αξιόπιστο στήριγμα όλων εκείνων που αγωνίζονται για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, για να πετάξουν από τους ώμους κάθε αστική και ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση και καταπίεση, για την κοινωνική πρόοδο, για το θρίαμβο των μεγάλων ιδανικών του σοσιαλισμού.

Η στάση του σύντροφου Ενβέρ Χότζα απέναντι στο επαναστατικό και απελευθερωτικό κίνημα της εποχής μας ήταν πάντοτε στάση δραστήρια αγωνιστική. Αφιέρωσε σ αυτό σημαντικό μέρος του θεωρητικού έργου και του αγώνα του. Σε τέτοια μεγαλειώδικα έργα όπως "Ιμπεριαλισμός και Επανάσταση", "Ο ευρωκομμουνισμός είναι αντικομμουνισμός" στις εισηγήσεις του στο 5ο, 6ο, 7ο και 8ο συνέδριο του Κόμματος, καθώς και σε μεγάλο αριθμό συγγραμάτων, .εισηγήσεων και σκέψεων, αυτός έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα για θέματα κλειδιά στρατηγικής και ταχτικής του σημερινού επαναστατικού και απελευθερωτικού κινήματος, που συναντούν στην εποχή μας τα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και δυνάμεις, οι πραγματικοί επαναστάτες και λαού Τη θεωρητική σκέψη του σύντροφου Ενβέρ Χότζα σ αυτό το πεδίο τη διακρίνει το ευρύ φάσμα των προβλημάτων που χειρίζεται. Η μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση του χαραχτήρα του επαναστατικού προτσές της εποχής μας, του συσχετισμού ανάμεσα στην προλεταριακή και αντιιμπεριαλιστική και δημοκρατική επανάσταση,-, των κινητήριων δυ νάμεων και των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών της στις διάφορες περιοχές και συνθήκες, η δουλιά των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων στους κόλπους της εργατικής τάξης και τους συμμάχους της και η εκμετάλλευση των αντιθέσεων στις γραμμές των εχθρών, η υπόθεση της συνεργασίας, των συμμαχιών και των κοινών μετώπων με τις άλλες δυνάμεις, η επαναστατική δράση των μαρξιστών » λενινιστών στις συνθήκες της παρανομίας και της αστικής νομιμότητας, η στάση τους απέναντι στις αστικές εκλογές και απέναντι στον ένοπλο αγώνα τους είναι μερικά από τα προβλήματα της στρατηγικής και της ταχτικής, για τα οποία ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα είπε το λόγο του, προσφέροντας πολύτιμη θεωρητική και πραχτική συμβολή στο επαναστατικό κίνημα της εποχής μας.

Θεμελειώδικο διακριτικό γνώρισμα του θεωρητικού έργου του σύντροφου Ενβέρ Χότζα είναι η στενή σύνδεση με την επαναστατική τάξη, η άντληση ρεαλιστικών προβλημάτων από τη ζωντανή πραχτική του αγώνα και στην υπηρεσία του. Αυτός όχι μόνο έχει αποδείξει ότι στην εποχή μας, ο κόσμος βρίσκεται σ' ένα στάδιο όπου η υπόθεση της επανάστασης και της εθνικής απελευθέρωσης των λαών δεν είναι μόνο πόθος και προοπτική, μα και πρόβλημα που ζητάει λύση. Δείχνει, αναλύει και τεκμηριώνει συγκεκριμένα, στις σημερινές συνθήκες, τους δρόμους που πρέπει να ακολουθηθούν, πως πρέπει να γίνει ο αγώνας για να οδηγηθεί μπροστά μέχρι τη νίκη η υπόθεση της επανάστασης και της εθνικής απελευθέρωσης των λαών. Είναι αυτός ο λόγος που οι μαρξιστές - λενινιστές και οι επαναστάτες βρίσκουν στο έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, στη θεωρητική του σκέψη, ορθές απαντήσεις για πολλά επίμαχα προβλήματα, τα οποία συναντούν καθημερινά στη ζωντανή πραχτική της επαναστατικής τους δράσης.

Η μεγάλη αξία του Έργου του σύντροφου Ενβέρ Χότζα για την υπόθεση της επανάστασης και της απελευθέρωσης των λαών συνίσταται, επίσης, στο γεγονός ότι αντιτάσσεται μετωπικά στη στρατηγική, τις ταχτικές, τις αντιμαρξιστικές και αντεπαναστατικές μορφές και μέθοδες των σύγχρονων ρεβιζιονιστών, με τις οποίες αυτοί προσπαθούν να απομακρύνουν από το σωστό δρόμο και να σβήσουν το επαναστατικό κίνημα. Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα δείχνει ταυτόχρονα, ότι η στρατηγική και η ταχτική της εργατικής τάξης και του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματός της δεν είναι και δε μπορεί να είναι ούτε εκείνες του σεχταρισμού και "αριστερού" τυχοδιωκτισμού, που υποκινείται σήμερα σε διάφορες μορφές από την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό, για να δυσφημίσει, αποπροσανατολίσει και οδηγήσει στην ήττα το επαναστατικό κίνημα. Στην οπορτουνιστική στρατηγική και ταχτική, δεξιά ή "αριστερίζουσα" σεχταριστική, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα αντιπαραθέτει την πραγματικά επαναστατική στρατηγική και ταχτική, που βασίζεται γερά στα διδάγματα του μαρξισμού - λενινισμού, εμπλουτισμένα και ανεπτυγμένα σε προσαρμογή με τις συνθήκες της σημερινής εποχής και δοκιμασμένα στη φωτιά της πράξης

Μια από τις βαρύτερες επιπτώσεις της διάδοσης του σύγχρονου ρεβιζιονισμού είναι η διάσπαση που προκάλεσε, με την προδοσία του, στις γραμμές του κομμουνισμού και στο επαναστατικό κίνημα του διεθνούς προλεταριάτου. Σαν συνεπής διεθνιστής επαναστάτης, ο Ενβέρ Χότζα αφιέρωσε μεγάλη προσοχή και έδωσε εξέχουσα συμβολή στην οικοδόμηση και ενίσχυσε της ενότητας των μαρξιστών - λενινιστών πάνω σε γερές βάσεις.

Σε αντίθεση και σε πάλη με τις πιέσεις της κινέζικης ηγεσίας για κοινό μέτωπο και ενότητα με τους σοβιετικούς και λοιπούς ρεβιζιονιστές, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα έχει αποδείξει ότι η ενότητα για την οποία παλεύουμε εμείς δεν είναι ενότητα με τους ρεβιζιονιστές. Μ' αυτούς ποτέ δε θα υπάρξει ενότητα. Η ενότητα και η συνεργασία των αληθινών μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, που για αυτά "είναι ζωτική σαν το φως και ο αέρας που ρουφούμε ώρα και στιγμή", γεννάται και αναπτύσσεται σε ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλιμπεριαλισμό, την αστική τάξη και το σύγχρονο ρεβιζιονισμό κάθε απόχρωσης, χρουστσιοφικό, τιτοΐκό, ευρωκομμουνιστικό, κινέζικο, κλπ. Ο μαρξισμός - λενινισμός, τόνιζε, είναι η βάση της ενότητας όλων των επαναστατικών κομμάτων του προλεταριάτου, είναι ο εγκέφαλός τους, και όχι η μπαγκέττα του μαέστρου, όπως σκέπτονταν και έπραττε ο Ν. Χρουστσιόφ όπως προσπάθησαν να κάνουν και οι Κινέζοι ρεβιζιονιστές ηγέτες.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα πρόσφερε πολύτιμη συμβολή στο ζήτημα πως πρέπει να είναι οι σχέσεις ανάμεσα στα αδελφά μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα. Στις απόπειρες της ηγεσίας του ΚΚ της Κίνας, που, για τους πραγματιστικούς και σωβινιστικούς σκοπούς της, προσπαθούσε, έτσι όπως και οι χρουστσιοφικοί, να εισάγει τις πραχτικές του "κόμματος - μάνα" και των "θυγατρικών κομμάτων", κλπ., το ΚΕΑ και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα πρόβαλαν τις μαρξιστικές - λενινιστικές απόψεις ότι τα επαναστατικά κόμματα του προλεταριάτου σε κάθε χώρα είναι ανεξάρτητα και ισότιμα μεταξύ τους, καθοδηγούνται από το μαρξισμό - λενινισμό και για τη στάση τους ευθύνονται μπροστά στην εργατική τάξη και το λαό τους, καθώς και μπροστά στο διεθνές προλεταριάτο. Αυτή η ανεξαρτησία και η ισότητα των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων στις τωρινές συνθήκες απορρέει από το γεγονός ότι μόνο το κόμμα της δοσμένης χώρας, στηριζόμενο στα βασικά διδάγματα του μαρξισμού - λενινισμού και εφαρμόζοντάς τα δημιουργικά στις συνθήκες της χώρας του, που τις γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον, είναι σε θέση να καθοδηγήσει με πλέρια αρμοδιότητα και να οδηγήσει στη νίκη το επαναστατικό κίνημα στη χώρα. Η ίδια η ενότητα και η συνεργασία των μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων και δυνάμεων είναι δυνατή μόνο όταν εφαρμόζονται αυστηρά οι διεθνιστικές αρχές και κανόνες των σχέσεων μεταξύ τους, των σχέσεων ισοτιμίας και ανεξαρτησίας, χωρίς να επιτραπεί σε καμιά περίπτωση η υπαγόρευση και επιβολή από τα έξω, από οποιονδήποτε, όταν αυτές οι σχέσεις συγκροτούνται με βάση τις διαβουλεύσεις, τις συνομιλίες και τη συντροφική ανταλλαγή των σκέψεων και της πείρας, τη διμερή ή πολυμερή συνεργασία, την αλληλεγγύη, την αδερφική διεθνιστική. βοήθεια και υποστήριξη στον αγώνα για την κοινή υπόθεση, ενάντια στον κοινό εχθρό.

Το θεωρητικό και πραχτικό έργο του Ενβέρ Χότζα είναι έργο μεγάλου στοχαστή και επαναστάτη διεθνιστή. καθοδηγητή, όλη η ζωή του οποίου ήταν πλέρια και ανεπιφύλαχτα δοσμένη στην υπόθεση "του προλεταριάτου και του μαρξισμού – λενινισμού.

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ - ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΗΣ

Ρ.Σ. Τιράνων 1.5.85

Το προλεταριάτο, οι καταπιεζόμενες και εκμεταλλευόμενες μάζες υποδέχτηκαν την Πρωτομαγιά στις επάλξεις της προλεταριακής ταξικής πάλης. Αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή ενάντια στην καπιταλιστική καταπίεση και εκμετάλλευση, ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, ενάντια στον πόλεμο που ετοιμάζουν στον κόσμο οι δυο ιμπεριαλιστικές υπερδυνάμεις, οι ΕΠA και η Σοβιετική Ένωση, οι στρατιωτικές και πολιτικές τους συμμαχίες και οι σκοτεινές δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και της παγκόσμιας αντίδρασης.

Στη φετινή Πρωτομαγιά, η εργατική τάξη και όλος ο αλβανικός λαός ήρθαν με τη μεγάλη θλίψη για το χαμό του πιο ένδοξου γιου της αλβανικής γης, αρχιτέκτονα της λευτεριάς, της ανεξαρτησίας και της ευημερίας που χαίρει ο λαός μας, σύντροφο Ενβέρ Χότζα.

Ο θάνατος του σύντροφου Ενβέρ Χότζα ήταν μια βαριά απώλεια για όλη την τίμια και φιλελεύθερη ανθρωπότητα, για όλο το προλεταριάτο και τους επαναστάτες στον κόσμο, γιατί σ' αυτόν είδαν τον έξοχο καθοδηγητή μαρξιστή - λενινιστή, το μεγάλο διεθνιστή.

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας καθοδηγούμενο πάντα με θάρρος και διορατικότητα από τον σύντροφο Ενβέρ Χότζα εφάρμοσε πάντα και σε κάθε κατάσταση μια ταξική πολιτική των προλεταριακών αρχών. Εξέφρασε άφοβα, έξω από κάθε πολιτική ή οικονομική συγκυρία, τις σκέψεις και τις θέσεις του ενάντια σε κάθε εξωτερική υπαγόρευση ή πίεση.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ήταν έξοχος και αλύγιστος μαχητής στην υπεράσπιση της λευτεριάς, της ανεξαρτησίας και της πλήρους και χωρίς όρους κυριαρχίας της πατρίδας μας καθώς και της υπόθεσης του επαναστατικού κινήματος, της εθνικής απελευθέρωσης και του σοσιαλισμού στον κόσμο. Η πολιτική αυτή αρχών, ειλικρινής και απόλυτα ανεξάρτητη και αυτές οι σωστές διεθνιστικές θέσεις έκαναν να ανέβει στο διεθνή στίβο το κύρος και το γόητρο της Αλβανίας.

Το κύρος που χαίρει η χώρα μας στον κόσμο, η ακλόνητη εμπιστοσύνη που εκφράζεται από τους τίμιους .ανθρώπους και τους επαναστάτες για τη συνέχιση του ελεύθερου, ανεξάρτητου και προλεταριακού δρόμου της σοσιαλιστικής Αλβανίας, στηρίζεται στο ότι ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα σφυρηλάτησε το κόμμα και το λαό μας με τα υψηλά ιδανικά του μαρξισμού - λενινισμού. Ο σύντροφος Ενβέρ δίδαξε το κόμμα, τόνισε ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος σύντροφος Ραμίζ Αλία, να στέκει πάντα πιστό στα διδάγματα του Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν και Στάλιν και σ' όλη την πείρα των επαναστατικών αγώνων του παγκόσμιου προλεταριάτου.

Οι μαρξιστές - λενινιστές και οι προλετάριοι επαναστάτες στον κόσμο εκτιμούν εξαιρετικά τις γενικεύσεις και τα συμπεράσματα θεωρητικής, πολιτικής και πραχτικής σημασίας του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, χαρακτηρίζοντάς τα σαν μια μεγάλη βοήθεια στη δουλειά και την ταξική επαναστατική τους δράση.

Σαν έξοχος στοχαστής και αγωνιστής, πιστός συνεχιστής των κλασσικών του μαρξισμού -λενινισμού, ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα πρόσφερε ανεκτίμητη συμβολή ολόπλευρη και απέναντι στο θεωρητικό θυσαυροφυλάκιο και στην παγκόσμια επαναστατική πραχτική, στο πλούτισμα και την παραπέρα ανάπτυξη της μαρξιστικής - λενινιστικής εχτίμησης και στις άλλες διαδικασίες εξέλιξης του σημερινού κόσμου.

Ο αγώνας και το πλούσιο έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα σαν διεθνιστή είναι αφιερωμένο στην υπόθεση του προλεταριάτου, της επανάστασης, της εθνικής απελευθέρωσης και της κοινωνικής προόδου. Αυτό το τόσο ευρύ φάσμα της προβληματικής το πραγματεύεται με βάση τη θεωρία και τη φιλοσοφική μέθοδο του διαλεχτικού υλισμού.

Ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα κατά τρόπο πειστικό, από επαναστατικές μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις, ξεσκεπάζοντας τις ρεφορμιστικές απόψεις και τις οπορτουνιστικές διαστρεβλώσεις σχετικά με το ρόλο και την αποστολή του προλεταριάτου υπερασπίζει και αναπτύσσει παραπέρα τη θέση σύμφωνα με την οποία μια από τις βασικές προϋποθέσεις για τη νίκη της επανάστασης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι ο ηγεμονικός ρόλος του προλεταριάτου σαν η πιο επαναστατική τάξη της κοινωνίας και ότι η στάση απέναντι του αποτελεί ένα από τα κεφαλαιώδη ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής της εποχής.

Κάτω από τη φωτεινή καθοδήγηση του σύντροφου Ενβέρ Χότζα, ο λαός μας πολέμησε με το όπλο στο χέρι ενάντια στο ναζιστικό φασισμό και τους ντόπιους προδότες και νίκησε. Οικοδόμησε τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία συντρίβοντας τους εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς και κράτησε ψηλά τη σημαία του μαρξισμού - λενινισμού.

Ο σοσιαλισμός και ο μαρξισμός - λενινισμός ζουν και θριαμβεύουν στην Αλβανία. Το λαμπρό παράδειγμα της Αλβανίας, ο αγώνας και η ύπαρξή της, το ανεξάρτητο σοσιαλιστικό κράτος, η προλεταριακή διεθνιστική στάση του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας, την έκαναν μια πηγή έμπνευσης και παρότρυνσης για το σημερινό επαναστατικό και απελευθερωτικό κίνημα.

Η πολύ πλούσια κληρονομιά, στη θεωρία και στην πράξη, και οι υποθήκες που άφησε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, η ζωή και το έργο του θα παραμείνουν σαν άσβηστη δάδα, που θα φωτίζει το λαό μας, σαν μεγάλη πηγή δύναμης και έμπνευσης για το προλεταριάτο και τις επαναστατικές δυνάμεις παντού στον κόσμο. Είναι μια ενθάρρυνση και μεγάλη παρότρυνση που θα πολλαπλασιάσουν τις δυνάμεις και θα αυξήσουν την εμπιστοσύνη, την επαναστατική αισιοδοξία.

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

Η ΑΔΙΑΚΟΠΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Ρ.Σ. Τιράνων 4.5.85

Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, κάτω από την καθοδήγηση του συντρόφου Ενβέρ Χότζα, από την ίδρυσή του στις 8 Νοέμβρη 1941 και συνεχώς διεξήγαγε θαρραλέα και συνεπή πάλη αρχών για την υπεράσπιση της καθαρότητας του μαρξισμού - λενινισμού ενάντια σε κάθε οπορτουνιστική προδοσία τόσο σε εθνικά όσο και σε διεθνή πλαίσια.

Σ αυτήν την τιτάνια πάλη που διεξήγαγε και διεξάγει το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας μαζί με τ' άλλα μαρξιστικά - λενινιστικά κόμματα και τις επαναστατικές δυνάμεις, ο ρόλος του θεωρητικού και πραχτικού έργου του σύντροφου Ενβέρ Χότζα κατέχει ιδιαίτερη και σημαντική θέση. Μιλώντας ακριβώς για το ζήτημα αυτό ο σύντροφος Ραμίζ Αλία, Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΕΑ, στη νεκρώσιμη τελετή στην κηδεία του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στις 15 Απρίλη 1985 τόνισε: "Η φυσιογνωμία και η σπάνια προσωπικότητα του Ενβέρ Χότζα έλαμψαν με ιδιαίτερη ακτινοβολία και τότε που η οπορτουνιστική προδοσία πλάκωσε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας με επικεφαλής το σύντροφο Ενβέρ Χότζα δεν επέτρεψε στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό να περάσει στην Αλβανία. Και δεν πέρασε γιατί ο Ενβέρ Χότζα είχε σφυρηλατήσει το Κόμμα στις σκληρές πολιτικές μάχες για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού, το είχε διαπαιδαγωγήσει να στέκεται πάντα πιστό στο μαρξισμό - λενινισμό, να είναι μέχρι τέλους ασυμβίβαστο με τις εχθρικές για το προλεταριάτο ιδεολογίες".

Οι αντικειμενικές συνθήκες στις οποίες ιδρύθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Αλβανίας, σημερινό KEA, που καθοδηγούσε τον αλβανικό λαό στον εθνικό - απελευθερωτικό αγώνα ενάντια στη ναζιφασιστική κατοχή και τους ντόπιους προδότες, ο αγώνας που διεξήγαγε για την οικοδόμηση της χώρας, κατεστραμμένης από τους ξένους καταχτητές, και για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, και την υπεράσπιση της λευτεριάς και της εθνικής ανεξαρτησίας ενάντια στις πολυάριθμες συνωμοσίες των εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών στις συνθήκες της ιμπεριαλιστικό - ρεβιζιονιστικής περικύκλωσης, δίδαξαν το ΚΕΑ να εκτιμά σωστά και με διορατικότητα τον κίνδυνο που προέρχονταν απ όλες τις παραλλαγές του σύγχρονου ρεβιζιονισμού, αρχίζοντας από το γιουγκοσλάβικο ρεβιζιονισμό, το σοβιετικό και μέχρι τον κινέζικο.

Είναι γεγονός πασίγνωστο, ότι η ιστορία του Κόμματος Εργασίας Αλβανίας και της σοσιαλιστικής Αλβανίας, όπως σε κάθε άλλον τομέα, και στην πάλη για το ξεσκέπασμα του σύγχρονου ρεβιζιονισμού είναι μια και αδιαίρετη από τη ζωή και το έργο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα. Στο 7ο συνέδριο του ΚΕΑ ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα είπε: "Η ζωή έχει επιβεβαιώσει, ότι ο δρόμος της ανοιχτής και αδιάλλακτης πάλης που διάλεξε το Κόμμα μας για το ξεσκέπασμα των σοβιετικών ρεβιζιονιστών, η αποφασιστική υπεράσπιση από μέρους του των θεμελειώδικων αρχών του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού ήταν ο μόνος σίγουρος, σωτήριος και νικηφόρος δρόμος. Αυτό μας παροτρύνει και μας υποχρεώνει να είμαστε πάντα μέχρι τέλους αποφασισμένοι και αλύγιστοι στον αγώνα ενάντια στο ρεβιζιονισμό και ενάντια σε κάθε άλλο είδος οπορτουνισμού".

Η πάλη που διεξήγαγε το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα ενάντια σε κάθε οπορτουνιστική προδοσία, σε εθνικό και διεθνές πλαίσιο, ήταν τόσο άγρια και με μεγάλους κινδύνους όσο και δύσκολη και με άγνωστα τόσο στον πραχτικό όσο και στο θεωρητικό τομέα για πολλούς λόγους: Πρώτο, το Κόμμα μας και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα χρειάστηκε να διεξάγουν αδιάκοπη πάλη ενάντια στους εσωτερικούς οπορτουνιστές εχθρούς και τους συνωμότες που ενεργούσαν συνδυασμένα με τις επεμβάσεις και τις συνωμοσίες των ιμπεριαλιστών και των διαφόρων ρεβιζιονιστών απ έξω. Χωρίς αυτή την αδιάκοπη και αποφασιστική πάλη δε θα είχε διαφυλαχτεί καθαρή η μαρξιστική - λενινιστική γραμμή του Κόμματος, θα είχε εκφυλιστεί, όπως πολλά άλλα, σε ρεβιζιονιστικό και σαν συνέπεια θα είχε διακοπεί η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία, η οποία θα έχανε την ανεξαρτησία της και θα είχε μετατραπεί σε υποτελή χώρα. Είναι γνωστά τα γεγονότα για τον αποφασιστικό ρόλο του σύντροφου Ενβέρ Χότζα στις ιστορικές στιγμές όπως ήταν το ξεσκέπασμα και η πολιτική εκμηδένιση των εχθρικών ομάδων από τον Κότσι Τζότζε και μέχρι την προδοτική συμμορία του Μεχμέτ Σέχου.

Δεύτερο, ύστερα από την ανάλυση που έκανε το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας και ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στα αίτια που οδήγησαν στην παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση με την προδοσία των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών χρειάστηκε να παρθούν ριζικά μέτρα στην Αλβανία, να επαναστατικοποιηθεί όλη η ζωή της χώρας για να φραχτεί κάθε ενδεχόμενος δρόμος ρεβιζιονιστικού εκφυλισμού, να διεξαχθεί σκληρή πάλη ενάντιά στην επίδραση κάθε ξένης ιδεολογίας, αστικής και ρεβιζιονιστικής, να περάσουμε από ανεξερεύνητους δρόμους στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού στηριζόμενοι εξ ολοκλήρου στις δυνάμεις μας. Για το σκοπό αυτό έπρεπε να οδηγηθούν οι εργαζόμενες μάζες σε πραχτικές και επαναστατικές εξορμήσεις και ταυτόχρονα, έπρεπε να επεξεργαστούν οι θεωρητικές θέσεις ώστε το Κόμμα να βρίσκεται σε κάθε κατάσταση στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης και των μαζών. Σ' αυτό ακριβώς το πεδίο έχει ιδιαίτερη τιμή ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, ο οποίος με πολλά πραχτικά και θεωρητικά έργα για το ζήτημα της επανάστασης και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης πλούτισε το θυσαυροφυλάκιο της θεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού.

Τρίτο, παράλληλα με την πάλη για το ξεσκέπασμα της προδοσίας των σύγχρονων ρεβιζιονιστών το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, στις συνθήκες της άγριας ιμπεριαλιστικό - ρεβιζιονιστικής περικύκλωσης, χρειάστηκε να διεξάγει με επιτυχία την πάλη για την πλήρη οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Αλβανία και για την υπεράσπιση της εθνικής της ανεξαρτησίας. Να ξεσκεπαστεί η επιθετική πολιτική των υπερδυνάμεων, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού προσφέροντας έτσι μια συγκεκριμένη συμβολή στην κοινή υπόθεση των λαών για εθνική απελευθέρωση και για την υπόθεση της επανάστασης και του σοσιαλισμού στον κόσμο.

Έτσι όπως επιβεβαιώνει η πραγματικότητα της σοσιαλιστικής Αλβανίας, το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας δε χώρισε ποτέ το ζήτημα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη χώρα του από τα διεθνιστικά καθήκοντα, προπαντός για το ξεσκέπασμα των σύγχρονων ρεβιζιονιστών.

Αυτή η μαρξιστική - λενινιστική στάση Αρχών είναι συμπυκνωμένη στο λόγο του σύντροφου Ραμίζ Αλία, στις 15 Απρίλη 1985, ο οποίος είπε, ότι "η ιδεολογική πάλη ενάντια στους σύγχρονους ρεβιζιονιστές, που ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα διεξήγαγε με τόση συνέπεια και αποφασιστικότητα. βρίσκονταν και θα βρίσκεται πάντα στη βάση της σοσιαλιστικής μας ανάπτυξης, ήταν και θα είναι ένα άλλο μόνιμο καθήκον του Κόμματος και του λαού μας".

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Η θεωρητική σκέψη του σ. Ε. Χότζα - Σημαντική συμβολή στο θεωρητικό εμπλουτισμό του Μαρξισμού-Λενινισμού.
Άρθρα (περιλήψεις) για τη θεωρητική Σκέψη του σ. Ενβέρ Χότζα που μεταδόθηκαν από το Ρ.Σ. Τιράνων -Εκδόσεις Επανάστασης, Αθήνα 1986

Η Σοβιετική Ένωση – ένα καπιταλιστικό κράτος και μια ιμπεριαλιστική δύναμη

Δημοσιεύτηκε στην ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ αρ.φυλ. 349-350 (1-31/7/2011)

Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές κρύβουν τη σοσιαλφασιστική πολιτική με τα συνθήματα της δημοκρατίας και της ελευθερίας

Ρ.Σ. Τιράνων 20/27.2.1976

Η πραγματική κρατική εξουσία στη Σοβιετική Ένωση βρίσκεται σήμερα συγκεντρωμένη στα χέρια μιας γραφειοκρατικής στρατιωτικής κάστας, που επικεφαλής της είναι οι Μπρέζνιεφ, Γκρέτσκο, Γκόρσκοβ και άλλοι, οι οποίοι, όπως έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, έχουν μετατραπεί σε μια κάστα φασιστών και επιθετιστών. Μια ομάδα στραταρχών και στρατηγών αποτελούν την κεφαλή της στρατιωτικής κάστας των σοβιετικών ρεβιζιονιστών.

Είναι διψασμένοι για εξουσία και παντοδύναμοι στη Σοβιετική Ένωση. Σ’ αυτή την κάστα των στρατιωτικών, βοναπαρτιστών και πραξικοπηματιών στηρίζει η σημερινή κλίκα του Μπρέζνιεφ ολόκληρη την απεριόριστη και δικτατορική εξουσία της.

Το εξαιρετικό δυνάμωμα των καταπιεστικών οργάνων, η αύξηση των φυλακών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ψυχιατρείων, της Μιλίτσια, του στρατού και άλλων περισσότερων είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της φασιστικής δικτατορίας στη Σοβιετική Ένωση. Έτσι σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν πάνω από 1000 στρατόπεδα συγκέντρωσης με περισσότερους από ένα εκατομμύριο κρατούμενους, κυρίως άνθρωποι που από τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές χαρακτηρίζονται ως πολιτικοί εγκληματίες. Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές για να μπορούν να εξασκούν την τρομοκρατία και βία έχουν ενισχύσει και τελειοποιήσει τη Μιλίτσια και την Κρατική Ασφάλεια και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα της τρομοκρατίας για να καταπνίξουν την αντίσταση και την εξέγερση των εργαζόμενων μαζών. Η σημερινή σοβιετική Μιλίτσια έχει ειδικευθεί σε μέθοδες διάλυσης των συγκεντρώσεων, καταφεύγουν στη χρήση ρίψης δακρυγόνων, πυροσβεστικής και χρήσης ιππικού και άλλων μέσων. Έχει εξοπλιστεί με τα πιο σύγχρονα μέσα παρακολούθησης των σοβιετικών πολιτών.

Η νέα σοβιετική μπουρζουαζία για να νομιμοποιήσει τη φασιστική της τρομοκρατία και βία έχει ψηφίσει πλήθος νόμων, στους οποίους θεμελιώνεται η δεσποτική της εξουσία, τα μέτρα δίωξης και η φασιστική δικτατορία στη χώρα. Σ’ αυτούς τους νόμους ανήκουν πχ. «η απόφαση για τα μέτρα στήριξης της Μιλίτσιας», «οι κανονισμοί για τον διοικητικό έλεγχο της Μιλίτσιας σε ανθρώπους που βγήκαν από τις φυλακές», «η απόφαση για την εκπαίδευση στη σοσιαλιστική πειθαρχία στη δουλειά», «το διάταγμα για την πρόληψη και ανάκριση κρατουμένων», «το διάταγμα για την αλλαγή των αρχών των ποινικών νόμων στη Σοβιετική Ένωση και τις δημοκρατίες» και πολλούς άλλους. Όλα αυτά τα διατάγματα και διατάξεις αποτελούν τη νομική βάση με την οποία η νέα σοβιετική μπουρζουαζία νομιμοποιεί και στηρίζει τη φασιστική της δικτατορία.

Ο υψηλός βαθμός στρατιωτικοποίησης της οικονομίας και ολόκληρης της ζωής της χώρας, ο αχαλίνωτος εξοπλισμός είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της κυρίαρχης σήμερα στη Σοβιετική Ένωση φασιστικής στρατιωτικής δικτατορίας. Η ακολουθούμενη από τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές πολιτική της βίας και της τρομοκρατίας, η πολιτική της επίθεσης και των φασιστικών στρατιωτικών τυχοδιωκτισμών δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς αχαλίνωτους εξοπλισμούς. Οι ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες της Σοβ. Ένωσης πλησιάζουν τα 100 δις. Ρούβλια και για το τρέχον έτος υπολογίζεται να φτάσουν τα 117 δις. Ρούβλια. Έτσι αυτές οι δαπάνες, σε σχέση με πριν δέκα χρόνια, έχουν φτάσει κάτι παραπάνω από το διπλάσιο. Περίπου 60% των επιχειρήσεων εργάζονται αποκλειστικά ή εν μέρει για εξοπλιστικούς σκοπούς. Και ο σοβιετικός στρατός έχει μετατραπεί σε έναν στρατό με ολοκληρωτικά φασιστικά και επιθετικά χαρακτηριστικά. Τα σοβιετικά στρατεύματα έχουν ήδη μερικές φορές, ακόμα και με τη χρήση τανκς, πνίξει στο αίμα τις εξεγέρσεις των σοβιετικών εργαζομένων και των λαών. Ο φασιστικός χαρακτήρας αυτού του στρατού σαν στρατού κατοχής φαίνεται στο γεγονός, ότι 100 χιλιάδες στρατιώτες βρίσκονται στις κατεχόμενες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Έναν ξεκάθαρο φασιστικό χαρακτήρα έχει και το σοβιετικό ρεβιζιονιστικό κόμμα. Ήδη από καιρό έχει εισαχθεί σ’ αυτό το κόμμα ο γραφειοκρατικός συγκεντρωτισμός φασιστικού τύπου, πράγμα που εκφράζεται στην υπαγόρευση, ότι τα απλά μέλη του κόμματος πρέπει τυφλά να υπακούουν στη φασιστική αστική κάστα. Οι διαμάχες και οι διαφωνίες, οι οξύτατες συγκρούσεις για εξουσία, οι επιθέσεις και η κατασυκοφάντηση των αντιπάλων, η πάλη για προνομιακές θέσεις, οι διαγραφές από το κόμμα και άλλα αποτελούν τον κανόνα της εσωτερικής ζωής αυτού του κόμματος. Γι’ αυτό το λόγο οι ρεβιζιονιστές ηγέτες είναι υποχρεωμένοι από καιρό σε καιρό να καταφεύγουν σε εκκαθαρίσεις των γραμμών του κόμματός τους. Η ομάδα του Μπρέζνιεφ που έχει επιβάλλει την κυριαρχία της στο κόμμα χρησιμοποιεί καμπάνιες για να ξεκαθαρίσει τους αντιπάλους και να εξουδετερώσει τις ανταγωνιστικές ομάδες που απειλούν να παραμείνουν στην ηγεσία. Δίπλα στις μαζικές εκκαθαρίσεις στο κόμμα και την ηγεσία, που έκανε η ομάδα του Χρουτσόφ, πριν και μετά το 20^ο και 22^ο συνέδριο (σύμφωνα με τον σοβιετικό τύπο το 1972 ο αριθμός των διαγραφέντων από το κόμμα έφτασε σχεδόν το διπλάσιο, κατά μέσο όρο, των διαγραφών στο χρονικό διάστημα 1966 ως 1970). Ακόμα μεγαλύτερος ήταν ο αριθμός των διαγραφέντων κατά την διάρκεια της τελευταίας εκκαθαριστικής καμπάνιας του 1973 ως το 1974. Αυτό μαρτυρά τον οξύτατο ανταγωνισμό και την πάλη χωρίς αρχές, που διεξάγεται σ’ αυτό το κόμμα στη βάση του εκφυλισμού και της φασιστικοποίησης.

Η φασιστικοποίηση του σοβιετικού ρεβιζιονιστικού κόμματος εκφράζεται και στο ότι επεξεργάζεται διάφορες θεωρίες που υπερασπίζουν και δικαιολογούν τις φασιστικές μέθοδες κυριαρχίας της σοβιετικής μπουρζουαζίας. Έτσι πχ. η κομματική ηγεσία και οι ιδεολόγοι της κατασκεύασαν τη θεωρία της πάλης κατά της τρομοκρατίας: Μ’ αυτόν τον τρόπο οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές παρουσιάζουν το δικαιολογημένο ξεσηκωμό και την εξέγερση των σοβιετικών εργαζομένων σαν τρομοκρατία, ενώ τις δικές τους καταπιεστικές μέθοδες τις παρουσιάζουν σαν πάλη κατά της τρομοκρατίας. Και την αιματηρή καταπίεση της αντίστασης των σοβιετικών λαών κατά του μεγαλορώσικου σοβινισμού οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές προσπαθούν να τη δικαιολογήσουν με τη θεωρία τους της πάλης κατά του εθνικισμού. Όμως αυτή η αντίσταση, όπως υποχρεώθηκε να παραδεχτεί και ο ίδιος ο Μπρέζνιεφ έχει εξελιχθεί σε ένα εντελώς ανησυχητικό φαινόμενο στη Σοβιετική Ένωση. Ταυτόχρονα οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές, όπως έχει τονίσει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, προσπαθούν να επιβάλλουν στους ανθρώπους και τους λαούς έναν επιθετικό εθνικισμό για να είναι ευκολότερο να τους κατευθύνουν, όπως έκανε κάποτε ο Χίτλερ με το γερμανικό λαό, και να τους χρησιμοποιήσουν σαν κρέας για τα κανόνια στην πραγματοποίηση της τυχοδιωκτικής φασιστικής εξωτερικής πολιτικής. Με το σκοπό να καλλιεργήσουν και να αναπτύξουν στους σοβιετικούς ανθρώπους το σοβινισμό και τη μεγαλομανία, να τους μπολιάσουν με το μίσος ενάντια στους άλλους λαούς και να τους καλλιεργήσουν το ρόλο του διευθύνοντος και εκείνου που αρέσκεται να διατάζει οι χρουτσοφικοί ρεβιοζιονιστές έχουν αναπτύξει μια έντονη προπαγάνδα φετιχοποιώντας επίτηδες τη λεγόμενη πρωτοπορία των σοβιετικών ανθρώπων και της Σοβιετικής Ένωσης στην ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνικής στον κόσμο, τις ιδιαίτερες επιτυχίες στην κατάχτηση του διαστήματος και την έρευνα στο θαλάσσιο χώρο και την αποφασιστική βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης για την οικονομική ανάπτυξη και υπεράσπιση άλλων χωρών. Αυτή η προπαγάνδα έχει ως πυρήνα την απομίμηση της φασιστικής θεωρίας του Χίτλερ για τη λεγόμενη υπεροχή και τον ιδιαίτερο ρόλο της εκλεκτής ράτσας καθώς και της πανσλαβικής θεωρίας των τσάρων, οι οποίοι κήρυσσαν τη λεγόμενη υπεροχή της σλαβικής ράτσας και το δικαίωμα της ηγεμονίας στις ηπείρους του κόσμου.

Σαν συνέπεια της παλινόρθωσης του καπιταλιστικού καθεστώτος και της εξάπλωσης του αστικού τρόπου ζωής ολόκληρη η Σοβιετική κοινωνία διέρχεται έναν αχαλίνωτο εκφυλισμό. Η σοβιετική μπουρζουαζία ενδιαφέρεται γι’ αυτό. Ενδιαφέρεται και προωθεί τον ηθικό εκφυλισμό, την εγκληματικότητα, την αλητεία, τον αλκοολισμό, τη πορνεία, τα ναρκωτικά και τις άλλες πληγές, ιδιαίτερα στη νεολαία για να μετατρέψει τους νέους σε αδίστακτους ανθρώπους χωρίς ηθική και σε εγκληματίες. Οι συμμορίες από εγκληματίες και αλήτες, από αδίστακτους ανθρώπους, από κλέφτες και εκφυλισμένα στοιχεία αποτελούν για τη φασιστική δικτατορία ευνοϊκό τμήμα για να μπορεί να πραγματοποιήσει την κυριαρχία της με τρομοκρατικές μέθοδες. Οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι καταπολεμούν δήθεν αυτή την εκφυλιστική διαφθορά. Αυτοί οργανώνουν συναντήσεις και παίρνουν αποφάσεις για πάλη δήθεν κατά του αλκοολισμού και της εγκληματικότητας όπως το 1972, όμως στην πραγματικότητα είναι οι ίδιοι που εξωθούν τους νέους σ’ αυτόν τον εκφυλισμό με χίλιους τρόπους και με χίλια μέσα.

................

Κάτω από την μάσκα της πάλης κατά των «συνεπειών προσωπολατρίας», η ρεβιζιονιστική κλίκα απ’ την αρχή εμφανίστηκε με πασιφιστικά αστικο-ρεβιζιονιστικά συνθήματα για την εξασφάλιση της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του πραγματικού σοσιαλιστικού ουμανισμού, της ησυχίας και τάξης, της ταξικής συμφιλίωσης και αρμονίας κλπ. κλπ…

................

Όμως για τους αντεπαναστατικούς τους στόχους και επιδιώξεις, οι χρουτσοφικοί ρεβιζιονιστές ήδη απ’ την αρχή συνδύασαν την κυριαρχία με φιλελεύθερες μέθοδες με την κυριαρχία μέσω συγκαλυμμένων μεθόδων βίας και τρομοκρατίας φασιστικού τύπου. Έτσι έριξαν στις φυλακές, συνέλαβαν, δολοφόνησαν και εξαφάνισαν με μυστηριώδη τρόπο χιλιάδες κομμουνιστές, επαναστατικά στελέχη και εργαζομένους. Οργάνωσαν ένα φασιστικό στρατιωτικό πραξικόπημα για να εκκαθαρίσουν τα μέλη της κεντρικής επιτροπής που ήταν πιστά στο Μαρξισμό – Λενινισμό, στη διδασκαλία του Λένιν και του Στάλιν, και παραπέρα οργάνωσαν περισσότερα πραξικοπήματα και συνωμοσίες σε άλλες χώρες και στα κομμουνιστικά κόμματα. Πραγματοποίησαν μια μαζική «εκκαθάριση» στα όργανα του κόμματος και του κράτους, το στρατό και την Ασφάλεια και απομάκρυναν όλα τα επαναστατικά στελέχη. Προχώρησαν σε μια ανήκουστη πράξη, καίγοντας τη σωρό του Στάλιν και σ’ άλλες φασιστικές πράξεις αυτού του είδους.

Ως προς το περιεχόμενο ο σοβιετικός σοσιαλφασισμός δε διαφέρει απ’ τον κλασικό φασισμό των προηγούμενων περιόδων, από το φασισμό Χιτλερικού τύπου ή από τις ανοιχτές φασιστικές δικτατορίες της εποχής μας. Το νέο στο σοβιετικό σοσιαλφασισμό βρίσκεται κυρίως στην μορφή εμφάνισής του και στα συνθήματα, κάτω απ’ τα οποία καλύπτεται. Το κύριο γνώρισμα του σοβιετικού σοσιαλφασισμού βρίσκεται στο ότι καμουφλάρεται με κομμουνιστικά συνθήματα. Ο κλασικός φασισμός μουσολινικού, χιτλερικού ή φρανκικού τύπου, παρόλο που χρησιμοποιούσε προλεταριακές ή σοσιαλιστικές μάσκες και συνθήματα, αντιμετώπιζε τον κομμουνισμό ως κύριο εχθρό και συνεχίζει να το πράττει. Ο φασισμός των σοβιετικών ρεβιζιονιστών αρνείται τον κομμουνισμό, παρόλο που είναι βασικός εχθρός του, όχι ανοιχτά στα λόγια, τον παρουσιάζει αντίθετα ως το ιδεώδες του.

Ακριβώς αυτή η δημαγωγική στάση εξηγεί και το ότι οι σοβιετικοί ρεβιζιονιστές στην περίοδο του περάσματος τους στην κυριαρχία με φασιστικές μέθοδες και την πλήρη εγκαθίδρυση στρατιωτικής δικτατορίας διαλαλούσαν ότι «το κράτος όλου του λαού» ήταν δήθεν μια απευθείας συνέχεια της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αν λοιπόν η θέση του «κράτους όλου του λαού», που διακηρύχθηκε στο 22^ο συνέδριο του σοβιετικού ρεβιζιονιστικού κόμματος, χρησιμοποιήθηκε πρακτικά απ’ τη σοβιετική ηγεσία ως ιδεολογική βάση για να διαμορφώσει τη Δικτατορία του προλεταριάτου σε μια στρατιωτική φασιστική δικτατορία, σήμερα η αναφορά στο «κράτος όλου του λαού» κάτω από την ετικέτα της δικτατορίας του προλεταριάτου χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει τη φασιστική τρομοκρατία και τη φασιστική βία, να την παρουσιάσει ως δήθεν βία της Δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ο Μαρξισμός – Λενινισμός διδάσκει ότι ο χαρακτήρας της βίας καθορίζεται από ποιον και εναντίον τίνος ασκείται η βία. Αν ξεκινά κανείς απ’ αυτό το βασικό κριτήριο είναι σαφές, ότι η βία που ασκεί η σοβιετική ρεβιζιονιστική μπουρζουαζία ενάντια στην εργατική τάξη και τις εργαζόμενες μάζες δεν είναι παρά φασιστική βία.

Διαφορετικά από ότι ο φασισμός της προηγούμενης περιόδου που ήταν ένας δεδηλωμένος εχθρός κάθε δημοκρατικοποίησης και κοινοβουλευτισμού, κάθε δημοκρατικού και προοδευτικού κινήματος, οργάνωσης ή κόμματος και κάθε συμβιβασμού ή κάθε φιλελεύθερης στάσης, ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός, παρόλο που είναι ένας άγριος εχθρός κάθε επαναστατικού, δημοκρατικού και προοδευτικού κινήματος, διατηρεί τυπικά τις δημοκρατικές μορφές των θεσμών, των μαζικών οργανώσεων και της νομιμότητας που στην πραγματικότητα έχουν ολοκληρωτικά φασιστικοποιηθεί. Στο βαθμό που ο σοβιετικορεβιοζιονιστικός σοσιαλφασισμός προσαρμόζεται στην εσωτερική και διεθνή κατάσταση προσπαθεί να εμφανίζεται συγκαλυμμένος με δημοκρατικές και φιλελεύθερες μάσκες. Γι’ αυτό οι ρεβιζιονιστές μιλούν περισσότερο όσο ποτέ άλλωτε για «σοσιαλιστική δημοκρατία» , την οποία μάλιστα παρουσιάζουν ως «δημοκρατία του λαού».

Όλοι οι ρεβιζιονιστές, έχει πει ο Ενβέρ Χότζα, έχουν μια ιδιαίτερη προτίμηση για την έννοια «σοσιαλιστική δημοκρατία» και κερδοσκοπούν μ’ αυτή. Αυτό είναι μια μεγάλη απάτη και αδιάντροπη δημαγωγία. Εκεί που κυριαρχούν οι ρεβιζιονιστές, δεν υπάρχει δημοκρατία για τους εργαζομένους και δεν μπορεί να υπάρξει. Ο σύγχρονος ρεβιζιονισμός στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες βασίζεται στη γραφειοκρατικοποίηση και φασιστικοποίηση ολόκληρης της κοινωνικής ζωής δηλαδή στην άρνηση της δημοκρατίας.

Ο σοβιετικός σοσιαλφασισμός διαφέρει από τον προηγούμενο φασισμό και ως προς την ταξική του βάση και την κατάληψη της εξουσίας. Στο παρελθόν οι πιο αντιδραστικές και σοβινιστικές πτέρυγες της ιμπεριαλιστικής μπουρζουαζίας έθεσαν στην υπηρεσία τους σε περιόδους κρίσιμες για την αστική εξουσία, τα εκφυλισμένα στρώματα των μικροαστών και του λούμπεν προλεταριάτου, στρώματα εκτρώματα του ιμπεριαλιστικού εκφυλισμού, και σ’ αυτά τα στρώματα παραδόθηκε η διεύθυνση του κράτους. Η εγκαθίδρυση της φασιστικής δικτατορίας στην Σοβιετική Ένωση διαφέρει ως προς τη μορφή της κατάληψης της εξουσίας. Ο σοβιετικός σοσιαλφασισμός διαμορφώθηκε σταδιακά και κατέλαβε την εξουσία, χωρίς να προσφύγει σε μια ανοιχτή και επιδεικτική δράση χιτλερικού ή μουσολινικού τύπου.

Οι σοβιετικοί σοσιαλφασίστες δεν φορούν μαύρα και καφέ πουκάμισα ούτε και αγκυλωτούς σταυρούς, όπως οι φασίστες του παρελθόντος. Αντίθετα! Υπηρετεί το συμφέρον τους να υψώνουν κόκκινες σημαίες και να κοσμούν το στήθος τους με μετάλλια Λένιν για να καλύψουν αυτό που συμβαίνει στη μαύρη φασιστική ψυχή τους. Γι’ αυτό είναι πολύ πιο επικίνδυνοι απ’ τους προκατόχους τους. Από την άλλη ως ταξική βάση του σοσιαλφασισμού είναι τα εκφυλισμένα και γραφειοκρατικοποιημένα στρώματα των στελεχών του κόμματος και του σοβιετικού κράτους και προπαντός τα εκφυλισμένα στρώματα των ανώτερων στελεχών του σοβιετικού στρατού. Στο σημερινό καπιταλιστικό - ρεβιζιονιστικό κόσμο η κάστα των στρατιωτικών χαρακτηρίζεται ολοένα και περισσότερα από ανοιχτές φασιστικές τάσεις. Γι’ αυτό η διεθνής μπουρζουαζία χρησιμοποιεί όπως και παλιότερα αυτό το στρώμα ως όργανο στις κρίσιμες στιγμές για να σώσει την κατάσταση με την εγκαθίδρυση ανοιχτών ή συγκαλυμμένων φασιστικών στρατιωτικών δικτατοριών.

Ο φασισμός χαρακτηρίζονταν πάντα από την εγκαθίδρυση μιας προσωπικής δικτατορίας, από την εξύμνηση των ηγετών της. Και ο σοβιετικός σοσιαλφασισμός χαρακτηρίζεται από την προσωπική δικτατορία του Μπρέζνιεφ, στον οποίο η σοβιετική ρεβιζιονιστική μπουρζουαζία πρώτα απ’ όλα η κάστα των φασιστικών στρατιωτικών, αναγνωρίζει προς στιγμή τον πιο ικανό και κατάλληλο δικτάτορα και δημαγωγό για να πραγματοποιήσει τη σοσιαλφασιστική πολιτική.

Η ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ - ΛΕΝΙΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

του καθηγητή FΟΤΟ CΑΜΙ
Ρ.Σ. Τιράνων 3.10.78
Γύρω από το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης γίνεται σήμερα πολύς θόρυβος, και όλα μιλούν γι αυτό. Πάνω σ αυτό το ζήτημα διεξάγεται ένας οξύτατος ιδεολογικός αγώνας μεταξύ των μαρξιστών -λενινιστών και των διαφόρων ρεβιζιονιστών και οπορτουνιστών. Αυτός ο αγώνας άρχισε ήδη, όταν ο καπιταλισμός, στη διάρκεια του προτσές της ανάπτυξης του, πέρασε στον ιμπεριαλισμό, ένα προτσές που συνεχίζεται παραπέρα.
Ο Λένιν, ο Στάλιν και οι Μπολσεβίκοι όλων των χωρών έπρεπε να διεξάγουν έναν μεγάλο και αποφασιστικό αγώνα ενάντια στους οπορτουνιστές της 2ης Διεθνούς, οι οποίοι και στο ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης πρόδωσαν το μαρξισμό - λενινισμό.
Πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο οι ρεβιζιονιστές της 2ης Διεθνούς με επικεφαλής τον Μπερνστάΐν και Καούτσκυ προσπάθησαν με την πασιφιστική δημαγωγία να παραλύσουν τη θέληση των λαών, να αμβλύνουν την επαγρύπνηση τους και να συγκαλύψουν τις πολεμικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστών. Και ύστερα, στις παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου και μετά το ξέσπασμα του, πέταξαν τις φιλειρηνικές μάσκες, ψήφισαν στα κοινοβούλια των χωρών τους τις πολεμικές δαπάνες, βγήκαν ανοιχτά με το σύνθημα της "υπεράσπισης της πατρίδας", πήραν το μέρος των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων τους και έγιναν συνήγοροι του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Καούτσκυ και οι οπαδοί του προσπάθησαν να σπείρουν σύγχυση στις μάζες για να τους οδηγήσουν στο σημείο να αποδεχτούν την ιμπεριαλιστική ειρήνη και να τις απομακρύνουν από την επανάσταση. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της 11ης Διεθνούς βοήθησαν στην πράξη, με την αντεπαναστατική τους πολιτική, τους ιμπεριαλιστές να εξαπατήσουν τους λαούς και έγιναν συνυπεύθυνοι στην εξαπόλυση των δυο παγκοσμίων πολέμων.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εμφανίστηκε ένα νέο ρεβιζιονιστικό ρεύμα, ο τιτοϊσμός, και αργότερα ο χρουτσωφισμός. Οπως σε πολλά ζητήματα έτσι και στο αίτημα του πολέμου και της ειρήνης οι σύγχρονα ρεβιζιονιστές ακολούθησαν τα χνάρια των προκατόχων τους, των ρεβιζιονιστών της 2ης Διεθνούς.
Προπαγανδίζουν στους λαούς την αυταπάτη για αλλαγή της φύσης του ιμπεριαλισμού και για ειρηνικές διαθέσεις και σκοπούς των ηγετών τους, διαδίδουν τα συνθήματα του γενικού αφοπλισμού, της δημιουργίας ενός κόσμου χωρίς όπλα, χωρίς στρατό και χωρίς πόλεμο. Προσπάθησαν να απομακρύνουν τους λαούς από την επανάσταση και τους απελευθερωτικούς αγώνες με πρόσχημα την απειλή της εξαφάνισης του κόσμου. Εσβησαν κάθε διαφορά μεταξύ δίκαιων και άδικων πολέμων και διακηρύσσουν ότι στον μελλοντικό πόλεμο δε θα υπάρχουν ούτε νικητές ούτε ηττημένοι. Προσπάθησαν να επιβάλλουν στο προλεταριάτο και τους λαούς την ειρηνικό συνύπαρξη, τη συμφιλίωση με τους καταπιεστές και εκμεταλλευτές τους, εξάλειψαν κάθε διαχωριστική γραμμή μεταξύ των τάξεων στο όνομα της ειρήνης και την αντικατέστησαν με τη γραμμή της ενότητας με τον καθένα. Ο αστικός πασιφισμός είναι ακόμα ένα προτιμητέο όπλο και των σύγχρονων ρεβιζιονιστών. Ομως, μετά από λίγο, ξεσκίστηκε ήδη η μάσκα της φιλειρηνικής δημαγωγίας των χρουτσωωικών ρεβιζιονιστών. Η ίδια η Σοβιετική Ενωση πέρασε σε σοσιαλιμπεριαλιαστικές• κα σοσιαλσωβινιστικές θέσεις: πραγματοποίησε την ανοιχτή στρατιωτική επίθεση ενάντια στην Τσεχοσλοβακία, θέλει να απλώσει τα πλοκάμια της στις διάφορες περιοχές του κόσμου, ανάπτυσσα έναν ξέφρενο εξοπλισμό και ακολουθεί μια πολιτική μεγάλης δύναμης για -ηγεμονία και παγκόσμια κυριαρχία, ανταγωνιζόμενη με την άλλη ιμπεριαλιστική υπερδύναμη, τις ΕΠΑ.
Τώρα εμφανίστηκε ένα ακόμα ρεβιζιονιστικό ρεύμα, που ισχυρίζεται, ότι υποβάλλει σε μια "μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση" τη νέα κατάσταση που έχει δημιουργηθεί Και σ αυτή τη βάση εμφανίστηκε με "νέα συμπεράσματα", τα οποία χαραχτηρίζει μαρξιστικά και επαναστατικά, που όμως είναι ανοιχτά αντιμαρξιστικά και αντεπαναστατικά. Αυτός είναι ο νέος κινέζικος ρεβιζιονισμός κα οπορτουνισμός, που προς τα έξω διαφέρει από το χρουτσοφικό ρεβιζιονισμό, μάλιστα εμφανίζεται σαν σημαιοφόρος στην πάλη ενάντια στο σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό, στην πραγματικότητα όμως βρίσκεται στο ίδιο μ αυτόν χαράκωμα. Η διαφορά μεταξύ των δυο βρίσκεται στο ότι, ενώ οι χρουτσωφικοί εμφανίστηκαν με τη σημαία του αστικού πασιφισμού, με τη σημαία της ειρήνης, της ειρηνικής άμιλλας, της ειρηνικής συνύπαρξης και του ειρηνικού δρόμου, οι κινέζοι ρεβιζιονιστές με τη σημαία του πολέμου, σήκωσαν τη διάτρητη σημαία της πολεμοκαπηλίας. Υποστηρίζουν ανοιχτά το ΝΑΤΟ και την Κοινή Αγορά, τον εξοπλισμό των ΕΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης, κηρύσσουν το αναπόφευχτο ενός νέου παγκόσμιου πολέμου και ωθούν τους λαούς σε μια νέα αιματοχυσία.
Η χρουτσωφική θεωρία των "τριών πασιφισμών" και η κινέζικη θεωρία των "τριών κόσμων" είναι οι ίδιες, επειδή συγκαλύπτουν τις βασικές αντιθέσεις της εποχής μας,αρνούνται και σαμποτάρουν τον επαναστατικό και απελευθερωτικό αγώνα των λαών, σβήνουν τη διαφορά μεταξύ φίλων και εχθρών, κηρύσσουν την ταξική ειρήνη και καλούν σε ενότητα με τον καθένα, ακόμα και με τον ίδιο το διάβολο, με μόνη τη διαφορά που οι χρουτσοφικοί ρεβιζιονιστές τα κάνουν όλα αυτά στο όνομα της ειρήνης και στο όνομα της πάλης ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, ενώ οι κινέζοι ρεβιζιονιστές το κάνουν και στο όνομα της πάλης ενάντια στους σοβιετικούς σοσιαλιμπεριαλιστές. Έτσι επιβεβαιώνεται η μαρξιστική -λενινιστική θέση σύμφωνα με την οποία οι ρεβιζιονιστές, όποιες κι αν είναι οι μεταξύ τους διαφορές, είτε από δεξιά είτε από αριστερά, συμφωνούν στον αντιμαρξιστικό και αντεπαναστατικό τους στόχο και σκοπό. Γι αυτό η πάλη των μαρξιστών - λενινιστών στρέφεται και πρέπει να στρέφεται ενάντια σ όλα, χωρίς εξαίρεση, τα οπορτουνιστικά και ρεβιζιονιστικά ρεύματα. Παρ όλα αυτά στις σημερινές συνθήκες, χωρίς καθόλου να υποτιμάμε την πάλη εναντίον του τιτοϊκού ρεβιζιονισμού, του χρουτσωφικού ρεβιζιονισμού και των ευρωκομμουνιστών, κλπ., η πάλη ενάντια στον νέο κινέζικο οπορτουνισμό αποχτά μια ιδιαίτερη σπουδαιότητα.
Οι κινέζοι ηγέτες προπαγανδίζουν ανοιχτά την αντιμαρξιστική θέση, ότι ο νέος παγκόσμιος πόλεμος είναι αναπόφευχτος. Τη διακήρυξαν στο 11ο Συνέδριό τους και στην τελευταία περίοδο των εργασιών του Εθνικού Συμβουλίου, τη διακηρύσσουν από το βήμα του ΟΗΕ και την επαναλαμβάνουν στον καθένα που επισκέπτεται την Κίνα. Από τη σκοπιά των αρχών η θέση αυτή δεν έχει καμιά βάση. Είναι σωστό, ότι όσο υπάρχει ο ιμπεριαλισμός και η πολιτική του πολέμου και της επίθεσης του, υπάρχει και ο κίνδυνος του πολέμου, συμπεριλαμβανομένου και του ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου, που προέρχεται απ αυτό το σύστημα και αυτή την πολιτική. Αλλά αυτό είναι μόνο μια δυνατότητα. Στην εποχή μας υπάρχει και μια άλλη δυνατότητα, ακριβώς αυτή το να σταματήσουμε το χέρι των ιμπεριαλιστών και να μην επιτρέψουμε έναν καινούργιο παγκόσμιο πόλεμο.
Άλλοτε οι κινέζοι ηγέτες εκπροσωπούσαν την άποψη, ότι ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα μπορούσε να αποφευχτεί. Πάνω σ αυτό ανέφεραν αρκετά πολλά γεγονότα και επιχειρήματα και παράθεταν μάλιστα αποσπάσματα του Μάο Τσε Τουνγκ από την εποχή του 1946 και 1950. Είναι όμως η σημερινή παγκόσμια κατάσταση λιγότερη ευνοϊκή για τους λαούς, για τις φιλειρηνικές δυνάμεις; Δεν υπάρχει λοιπόν σήμερα η δυνατότητα, όπως έλεγε ο Στάλιν, να μπορεί να αποφευχτεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, αν οι λαοί πάρουν την υπόθεση της ειρήνης στα χέρια τους και την υπερασπιστούν ως το τέλος; Το να κηρύσσεις το αναπόφευχτο ενός νέου παγκόσμιου πολέμου, σημαίνει ότι δεν έχεις καμιά εμπιστοσύνη στις φιλειρηνικές, δημοκρατικές, επαναστατικές δυνάμεις των λαών, σημαίνει να παραλύεις τη θέληση τους για ειρήνη και τις προσπάθειές τους να τη διασφαλίσουν, σημαίνει να ενθαρρύνεις και να προθερμαίνεις τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό, να αφήνεις ελεύθερα τα χέρια των ιμπεριαλιστών εμπρηστών πολέμου να εξαπολύσουν τον πόλεμο. Οι σημερινοί κινέζοι ρεβιζιονιστές χρειάζονται αυτή την αντιμαρξιστική θέση για να δικαιολογήσουν τις πυρετώδικες προσπάθειες τους να στρατιωτικοποιήσουν την οικονομία, να αγοράσουν όπλα από τις ΕΠΑ και τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, να αναπτύξουν γρήγορα το στρατιωτικό τους δυναμικό, με σκοπό να μετατρέψουν την Κίνα, μέσα σ ένα όσο το δυνατό σύντομο χρονικό διάστημα, σε μια ιμπεριαλιστική υπερδύναμη. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι οι στρατιωτικές δαπάνες της Κίνας φτάνουν, τα τελευταία χρόνια, το 40 % των συνολικών κρατικών δαπανών, από τις οποίες το μισό ξοδεύεται για την τελειοποίηση και αύξηση του αριθμού των πυραύλων και των πυρηνικών όπλων. Από που όμως προέρχεται ο κίνδυνος ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου, ο οποίος σύμφωνα με τους κινέζους είναι αναπόφευχτος; Σύμφωνα μ αυτούς αυτός ο κίνδυνος προέρχεται από τη Σοβιετική Ενωση, που είναι ο κύριος εχθρός και σχεδόν ο μοναδικός εχθρός των λαών, επειδή ο σοβιετικός ιμπεριαλισμός είναι ένας ανερχόμενος ιμπεριαλισμός, ένας καμουφλαρισμένος ιμπεριαλισμός, ένας ιμπεριαλισμός που επιδιώκει την επέχταση, ενώ ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, κατά την περιγραφή τους, "είναι ένας ιμπεριαλισμός που βρίσκεται σε κάθοδο", που "έχει χάσει τα δόντια του" και "δε μπορεί πλέον να δαγκώσει", και κατά συνέπεια, "δεν έχει επιθετικούς σκοπούς, αλλά θέλει μόνο να διατηρήσει το στάτους κβο". Η εικόνα του συσχετισμού των δυνάμεων μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων και των επιδιώξεων τους την οποία παρουσιάζουν οι κινέζοι δεν ανταποκρίνεται καθόλου στην πραγματικότητα. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, παρά τα χτυπήματα που δέχτηκε και τις ήττες που έπαθε, παραμένει ακόμα η μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη του καπιταλιστικού κόσμου με ένα πολύ ισχυρό οικονομικό και στρατιωτικό δυναμικό, το οποίο, αν δεν είναι μεγαλύτερο, σε καμιά περίπτωση όμως δεν είναι μικρότερο από εκείνο του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού. Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΕΠΑ απέχουν πολύ από το να μειωθούν, αλλά αντίθετα από χρόνο σε χρόνο παίρνουν τεράστιες διαστάσεις. Οι ΕΠΑ είναι η πιο μεγάλη νεοαποικιακή δύναμη της εποχής μας. Απλωσαν τα πλοκάμια τους στην οικονομία όλων των Ηπείρων. Οι στατιστικές δείχνουν, ότι στο λεγόμενο "τρίτο κόσμο" το 80 % των επενδύσεων πραγματοποιήθηκαν από τις ΕΠΑ. Είναι το κέντρο της παγκόσμιας αντίδρασης κα ο διεθνής χωροφύλακας. Ενισχύουν όλα τα αντιδραστικό καθεστώτα του κόσμου, καταπνίγουν κάθε επαναστατικό και προοδευτικό κίνημα, οργανώνουν στρατιωτικά πραξικοπήματα και προκαλούν και υποκινούν τις διαμάχες μεταξύ των κρατών. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός επιδιώκει να διευρύνει και να δυναμώσει τις θέσεις του σ όλες τις Ηπείρους.
Οι κινέζοι ρεβιζιονιστές ηγέτες που ακολουθούν το Χρουτσώφ προσπαθούν να παρουσιάσουν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό σαν λιγότερο επικίνδυνο, τον παρουσιάζουν σαν λογικό και ειρηνόφιλο, προσπαθούν να πείσουν τους λαούς ότι άλλαξε φύση, ότι δεν είναι φιλοπόλεμος, επιθετικός, καταπιεστικός και εκμεταλλευτικός. Γι αυτό όχι μόνο δεν πρέπει να τον καταπολεμήσουμε, αλλά μπορούμε και πρέπει να συμμαχήσουμε και να συνεργαστούμε μ αυτόν για να καταπολεμήσουμε το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό. Στην πραγματικότητα οι κινέζοι έχουν από καιρό ακολουθήσει το δρόμο της συμφιλίωσης, της συμμαχίας και της συνεργασίας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και μάλιστα ολοταχώς. Σ αντίθεση μ αυτές τις απόψεις και μ αυτή την πολιτική γραμμή της κινέζικης ηγεσίας, το ΚΕΑ παρέμεινε και παραμένει σταθερά στη σωστή θέση, που ανταποκρίνεται πλέρια και εντελώς στη σημερινή πραγματικότητα στον κόσμο, ότι οι δυο υπερδυνάμεις, οι ΕΠΑ και η Σοβιετική Ενωση, τόσο όταν ανταγωνίζονται μεταξύ τους όσο και όταν συμφωνούν αποτελούν τον ίδιο κίνδυνο για τους λαούς, για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία τους, για την παγκόσμια ειρήνη και τη διεθνή ασφάλεια. Αυτές οι δυο οι υπερδυνάμεις είναι οι πιο μεγάλα εχθροί των λαών, της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Κατά συνέπεια δε μπορεί να στηρίζεσαι στη μια για να καταπολεμήσεις την άλλη.
Μπορεί χωρίς αμφιβολία σ ορισμένες ζώνες ή χώρες να είναι ο κύριος εχθρός η μια ή η άλλη υπερδύναμη. Ομως σε διεθνές επίπεδο είναι και οι δυο επικίνδυνες. Αλλά και στις χώρες στις οποίες ο κίνδυνος που ξεκινάει από τη μια υπερδύναμη βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, δεν επιτρέπεται να καταλήξει κανείς στην αυταπάτη, ότι μπορεί να καταπολεμήσει αυτή την υπερδύναμη στηριζόμενος στην άλλη υπερδύναμη, επειδή σ αυτή την περίπτωση θα ξεφύγει από τον ένα ιμπεριαλισμό για να πέσει στα νύχια του άλλου, οικινέζα ρεβιζιονιστές σ αυτό το ζήτημα γλιστρούν στις θέσεις των ηγετών της 2ης Διεθνούς, που ήθελαν να διακρίνουν τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σύμφωνα με το ποια είναι πιο επιθετική και ποια λιγότερο επιθετική, ποια είναι καλύτερη και ποια χειρότερη. Αυτή την προδοτική στάση καταδίκαζε ο Λένιν, όταν τόνιζε: "Η σύγχρονη δημοκρατία θα παραμείνει πιστή στον εαυτό της μόνο στην περίπτωση που δε θα προσχωρήσει σε καμιά ιμπεριαλιστική αστική τάξη, στην περίπτωση που θα πει ότι "και οι δυο τους είναι η μια χειρότερη απ την άλλη", στην περίπτωση που σε κάθε χωρά θα εύχεται την αποτυχία της ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης. Κάθε άλλη λύση θα είναι στην πράξη εθνικοφιλελεύθερη και δε θα έχει τίποτε το κοινό με τον αληθινό διεθνισμό" {Λένιν, τόμος 21, σελ. 135).
Ξεκινώντας ακριβώς απ αυτήν την ιδέα, ότι ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός είναι ο πιο χειρότερος, ο πιο επικίνδυνος, ο κύριος και σχεδόν μοναδικός εχθρός οι κινέζοι ρεβιζιονιστές ακολουθούν τη γραμμή της ενότητας μ όλους εκείνους που νομίζουν ότι μπορεί να ενωθούν ενάντια στο σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό. Στρατηγική τους είναι η ένωση με τον "τρίτο κόσμο", με το "δεύτερο κόσμο", κα με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ενάντια στο σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλσμό. Αυτό σημαίνει εγκατάλειψη όλων των αρχών και των επαναστατικών, δημοκρατικών και προοδευτικών ιδεών.
Σύμφωνα με τους κινέζους ηγέτες η "υπεράσπιση της πατρίδας", η "υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας" απ έναντι στο σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό είναι το μοναδικό πρόβλημα που βρίσκεται μπροστά στο προλεταριάτο και τους λαούς. Γι αυτούς στον κόσμο υπάρχει μόνο μια αντίθεση, εκείνη με το σοβιετικό σοσιαλιμπεριαλισμό, και κατά συνέπεια σαν μοναδικό σκοπό των προλετάριων και των λαών του κόσμου θέτουν τον αγώνα ενάντια στο ρώσικο σοσιλιμπεριαλισμό, ενώ ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και όλος ο παγκόσμιος καπιταλισμός μένουν ανενόχλητοι.
Σχετικά μ αυτό το ζήτημα οι κινέζοι ρεβιζιονιστές προβάλλουν το επιχείρημα, ότι στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η Σοβιετική Ενωση συμμάχησε με τους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές για να παλέψει ενάντια στον ιταλό - γερμανό - γιαπωνέζικο ιμπεριαλισμό. Αλλά αυτός ο ιστορικός παραλληλισμός δε βοηθάει τους κινέζους ηγέτες να περάσουν αυτή τη ρεβιζιονιστική άποψη σαν μαρξιστική. Πρώτο, η Σοβιετική Ενωση συμμάχησε με τις ΕΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία όταν ο πόλεμος είχε ήδη αρχίσει και όχι πριν, δεύτερο, ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό ήταν ένας δίκαιος πόλεμος από την πλευρά όλων εκείνων που τον καταπολεμούσαν, τρίτο, η Σοβιετική Ενωση ποτέ δεν κάλεσε τους εργάτες να ενωθούν με την μπουρζουαζία, τους λαούς να ενωθούν με τους ιμπεριαλιστές εκμεταλλευτές και καταπιεστές, τέταρτο, η Σοβιετική Ενωση υποστήρίξε μ όλη τη δύναμη της τον αγώνα των λαών ενάντια στους φασίστες καταχτητές και ενάντια στους προδότες των χωρών για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, πέμπτο, ούτε η Σοβιετική Ενωση ούτε τα κομμουνιστικά κόμματα καλλιέργησαν ποτέ τους αυταπάτες για τους λόγους και τους σκοπούς που ώθησαν τις καπιταλιστικές δυνάμεις, τις ΕΠΑ και την Αγγλία, στον πόλεμο ενάντια στο φασισμό.
Οι κινέζοι ρεβιζιονιστές εμφανίζονται ανοιχτά σαν υποκινητές του ιμπεριαλιστικού παγκόσμιου πολέμου, παίρνοντας το μέρος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του Ν ΑΤΟ. Υποστηρίζουν χωρίς επιφυλάξεις τις πολεμικές προετοιμασίες των ΕΠΑ και των χωρών της Ευρώπης. Τις καλούν να εξοπλιστούν, να υψώσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες, να επιταχύνουν τον εξοπλιστικό ανταγωνισμό, να δυναμώσουν τις στρατιωτικές και οικονομικές συμμαχίες, το Ν ΑΤΟ και την Κοινή Αγορά. "... η κινέζικη γραμμή, υπογράμμισε ο σύντροφος Ενβερ Χότζα, αδυνατίζει, αποσυνθέτει το προλεταριάτο και τους λαούς, τους οδηγεί να πάρουν πάνω τους έναν αιματηρό πόλεμο, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τον εγκληματικό πόλεμο, τον μισητό από το προλεταριάτο και τους λαούς πόλεμο" {Ενβερ Χότζα, "Ιμπεριαλισμός και επανάσταση", σελ. 267).
Η γραμμή των κινέζων ρεβιζιονιστών είναι πέρα για πέρα αντμαρξιστική. "Απ την άποψη του μαρξισμού, δηλαδή του σύγχρονου επιστημονικού σοσιαλισμού, το βασικό ζήτημα που μπαίνει, όταν οι σοσιαλιστές συζητούν για το πως πρέπει να χαραχτηρίσει κανείς έναν πόλεμο και τι θέση πρέπει να πάρει απέναντι του, είναι για ποιο λόγο διεξάγεται αυτός ο πόλεμος, ποιες τάξεις τον προετοίμασαν και τον διευθύνουν" (Λένιν, τόμος 24, σελ. 394). Οι μαρξιστές - λενινιστές δεν υποστηρίζουν κάθε είδος πολέμου, αλλά μόνο τους δίκαιους, πατριωτικούς, επαναστατικούς και απελευθερωτικούς πολέμους και τοποθετούν τα αποφασιστικά ενάντια στους άδικους, ιμπεριαλιστικούς, επιθετικούς και καταπιεστικούς πολέμους. Οι κινέζοι ρεβιζιονιστές θεωρούν, ότι ένας πόλεμος μεταξύ των δυο υπερδυνάμεων, τις ΕΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης και των στρατιωτικών τους ομάδων, από την πλευρά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του ΝΑΤΟ θα είναι ένας δίκαιος πόλεμος. Ο πόλεμος όμως είναι, ως γνωστό, η συνέχιση της πολιτικής. Γι αυτό, για να κρίνει κανείς τον χαραχτήρα του, πρέπει να αναλύσει την πολιτική που ακολούθησαν και ακολουθούν οι πλευρές, που μπορεί να συμμετέχουν ή συμμετέχουν ήδη σ αυτόν τον πόλεμο. Οι δυο υπερδυνάμεις, οι ΕΠΑ και η Σοβιετική Ενωση, είναι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και ακολουθούν μια ιμπεριαλιστική πολιτική. Και οι δυο αγωνίζονται για επέχταση, ηγεμονία και παγκόσμια κυριαρχία. Γι αυτό ένας πόλεμος μεταξύ τους δε μπορεί να είναι παρά ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος για αγορές κα σφαίρες επιρροής, για ένα ξαναμοίρασμα του κόσμου μεταξύ τους ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων.
Οι κινέζοι ηγέτες ξεκινούν, κατά τα φαινόμενα, από την αντιμαρξιστική θέση, ότι αφού ο επιτιθέμενος είναι ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός, αυτός διεξάγει έναν επιθετικό πόλεμο, ενώ οι ΕΠΑ και οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης που θα αμύνονται διεξάγουν έναν δίκαιο πόλεμο. Από δω και το σύνθημα τους της "υπεράσπισης της πατρίδας και της εθνικής ανεξαρτησίας" απέναντι στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό. Ομως ο Λένιν μας διδάσκει, ότι "... ο χαραχτήρας ενός πολέμου (αν είναι αντιδραστικός ή επαναστατικός) δεν εξαρτάται από το ποιος επιτέθηκε και σε τίνος χώρα βρίσκεται ο "εχθρός", αλλά από το ποια τάξη διεξάγει τον πόλεμο, ποιας πολιτικής συνέχεια αποτελεί ο πόλεμος αυτός" (Λένιν, τόμος 28, σελ.271). "Αν τον πόλεμο τον διεξάγει η τάξη των εκμεταλλευτών, για να εδραιώσει την κυριαρχία της σαν τάξη, ο πόλεμος αυτός είναι εγκληματικός κα ο "αμυντισμός" σ έναν τ έ τ οι ο ν πόλεμο αποτελεί βρωμιά κα προδοσία του σοσιαλισμού" (Λένιν, τόμος 27, σελ. 313 - 314).
Ξεκινώντας απ αυτή την ιδέα, οι κινέζοι ρεβιζιονιστές υποστηρίζουν όλους τους στρατιωτικούς και οικονομικούς οργανισμούς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και της ευρωπαϊκής μπουρζουαζίας, είναι για το δυνάμωμα του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ και της Ενωμένης Ευρώπης, που τα θεωρούν σαν οργανισμούς της ειρήνης και της άμυνας, που αντιπαρατίθενται στις απειλές του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού. Αυτό είναι μια κραυγαλέα διαστρέβλωση της πραγματικής φύσης των οργανώσεων αυτών. Στην πραγματικότητα τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η ΕΟΚ όσο και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας κα η ΚΟΜΕΚΟΝ είναι βασικά όργανα της επιθετικής και επεχτατικής πολιτικής των δυο υπερδυνάμεων, που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται τόσο τους λαούς της Ευρώπης όσο και τους λαούς των άλλων χωρών, καταπνίγουν την επανάσταση στις χώρες τους κα τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών των άλλων χωρών.
Το Κόμμα Εργασίας Αλβανίας, λέει ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα, ξεσκέπασε διαρκώς τον εκκωφαντικό πασιφιστικό θόρυβο, που κάνουν οι δυο υπερδυνάμεις για να προκαλέσουν σύγχυση στους φιλειρηνικούς λαούς, να τους αποκοιμηθούν και να τους αιφνιδιάσουν. Το Κόμμα μας έχει επανειλημμένα τονίσει, ότι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός, παρά τις προσπάθειες τους να αποφύγουν μια άμεση σύγκρουση, επειδή γνωρίζουν, ότι ένας πόλεμος θα σήμαινε το τέλος τους, όμως με τη δίψα τους για ηγεμονία, κυριαρχία και εκμετάλλευση βαδίζουν προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Αλλά ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν οι μαρξιστές - λενινιστές απέναντι σ έναν τέτοιο κίνδυνο;
Αυτός ο δρόμος δε μπορεί να είναι ούτε ο δρόμος της συνθηκολόγησης και της υποταγής απέναντι στους παράγοντες του ιμπεριαλιστικού πολέμου ούτε ο δρόμος της άρνησης της πάλης ενάντια τους. Οι χωρίς αρχές συμβιβασμοί και οι υποχωρήσεις των χρουτσωφικών ρεβιζιονιστών δεν έκαναν τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό πιο ήπιο, πιο λογικό και πιο ειρηνικό, αντίθετα αυτός έγινε πιο αυθάδης και πιο επιθετικός.
Δε μπορεί να είναι ούτε ο δρόμος που ακολουθούν οι κινέζοι ρεβιζιονιστές, υποκινώντας το ένα κράτος ή ομάδες ιμπεριαλιστών ενάντια σ ένα άλλο κράτος ή ομάδες όπου καλούν με πατριωτικά συνθήματα τους εργάτες και τους αγρότες να χύσουν το αίμα τους ή,να πεθάνουν για τα συμφέροντα της μπουρζουαζίας. Η μοναδικά σωστή μαρξιστική - λενινιστική στάση απέναντι στους άδικους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, και επομένως απέναντι σ έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, είναι να τον αποφύγουν, γιατί παρ ότι είναι οι ιμπεριαλιστές εκείνοι που εξαπολύουν αυτούς τους πολέμους για τους ληστρικούς τους σκοπούς, όμως σε τελευταία ανάλυση τους πληρώνουν με το αίμα τους το προλεταριάτο και οι λαοί. "Ο μαρξισμός -λενινισμός μας διδάσκει", τόνισε ο σύντροφος Ενβέρ Χότζα στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ, "ότι ο ιμπεριαλισμός και οι υποκινητές του πολέμου πρέπει να εξασθενίσουν δια μέσου των επαναστατικών και των απελευθερωτικών αγώνων των λαών. Αν ο ιμπεριαλιστικός επιθετικός πόλεμος δε μπορεί να αποτραπεί, τότε καθήκον των επαναστατών και του προλεταριάτου είναι να τον μετατρέψουν σε απελευθερωτικό πόλεμο" (Ενβέρ Χότζα, Εκθεση στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ, σελ. 24ο, Αθήνα 1976).
Οι κινέζοι ηγέτες προσπαθούν να παρουσιάσουν τον πόλεμο της ιμπεριαλιστικής - καπιταλιστικής συμμαχίας, με επικεφαλής τις ΕΠΑ, συμμαχία στην οποία ανήκει και η ίδια η Κίνα, σαν έναν επαναστατικό πόλεμο, ο οποίος υπηρετεί δήθεν τη νίκη της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης. Τι θέλουν να πουν μ αυτό; Θέλουν με τον ιμπεριαλιστικό παγκόσμιο πόλεμο να ανοίξουν το δρόμο στην επανάσταση; Αυτή την κατηγορία εκτοξεύουν από καρό οι αστοί ιδεολόγοι ενάντια στους κομμουνιστές.
Είναι σωστό, ότι οι πόλεμοι προκαλώντας στους λαούς βάσανα κα αναρίθμητες συμφορές δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την επανάσταση σαν μοναδικό δρόμο για να αποφύγουν τις τεράστιες συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για να ανατρέψουν το αστικό καθεστώς που είναι η πηγή αυτών των πολέμων. Όμως ο πόλεμος δεν είναι ούτε η πηγή ούτε η απαραίτητη προϋπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Η επανάσταση είναι το αποτέλεσμα της δράσης των αντικειμενικών νόμων της κοινωνικής ανάπτυξης και της επαναστατικής δράσης των λαϊκών μαζών, κάτω από την καθοδήγηση της εργατικής τάξης κα του μαρξιστικού -λενινιστικού κόμματος της. Η επανάσταση δεν εξάγεται ούτε προέρχεται από τον πόλεμο ούτε από την ειρηνική συνύπαρξη.
Από την άλλη μεριά οι κομμουνιστές μαρξιστές - λενινιστές δεν είναι υπέρ της νίκης της επανάστασης μέσω ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου, γιατί ένας τέτοιος πόλεμος, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες ενός πυρηνικού πολέμου, θα είχε πολύ βαριές συνέπειες για τους λαούς, για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Για τους κομμουνιστές δεν είναι αδιάφορος ο δρόμος ή τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τη νίκη της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Είναι ενάντια στην άποψη ότι ο σκοπός δικαιολογεί κάθε μέσο.
Είναι φανερό, ότι ο μοναδικός σκοπός των κινέζων ρεβιζιονιστών, όταν υποκινούν το ξέσπασμα ενός πολέμου μεταξύ των δυο στρατιωτικών μπλοκ, του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν είναι να φέρουν πιο κοντά τη νίκη της επανάστασης, γιατί έχουν οριστικά παρατηθεί απ αυτή, αλλά να απομακρύνουν από τον εαυτό τους τον κίνδυνο, να αδυνατίσουν τις άλλες υπερδυνάμεις κα να μπουν οι ίδιοι επικεφαλής σαν μια νέα σοσιαλιμπεριαλιστική υπερδύναμη, επιδιώκοντας ηγεμονία κα παγκόσμια κυριαρχία.
Ομως οι ΕΠΑ και οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης δεν είναι αφελείς, όπως πιστεύουν οι κινέζοι, να ακολουθήσουν τις συμβουλές τους κα να εμπλακούν σ έναν πόλεμο με τη Σοβιετική Ενωση για να κερδίσει απ αυτό η Κίνα. Παρ όλα αυτά η κινέζικη πολιτική φέρει στους αμερικανούς ιμπεριαλιστές και στη δυτικοευρωπαϊκή μπουρζουαζία μεγάλα πλεονεκτήματα για να καταπιέσουν κα να στραγγαλίσουν την ταξική πάλη και την επανάσταση, να δικαιολογήσουν τις επιθετικές στρατιωτικές συμμαχίες και τα στρατιωτικά μπλοκ, να συνεχίσουν παραπέρα το στρατιωτικό εξοπλισμό, να ακολουθήσουν τη φιλοπόλεμη και επιθετική τους γραμμή. Από την άλλη αυτοί υποστηρίζουν τη σημερινή κινέζικη πολιτική για να ωθήσουν την Κίνα ενάντια στη Σοβιετική Ενωση και αντίθετα, για να μαλώνουν μόνοι τους οι δυο "κομμουνιστικοί κολοσσοί", όπως λένε, και να ωφεληθούν οι ΕΠΑ και το Ν ΑΤΟ. Σ την πραγματικότητα ο πόλεμος μπορεί να αρχίσει στην Ευρώπη μεταξύ των δυο μπλοκ, του Ν ΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Αλλά μπορεί εξίσου να ξεσπάσει στην Ασία μεταξύ της Κίνας και της Σοβιετικής Ένωσης, και παντού όπου οι ιμπεριαλιστικές μεγάλες δυνάμεις ανταγωνίζονται μεταξύ τους.
Σ αυτήν την κατάσταση, όπως τονίστηκε στο 7ο Συνέδριο του ΚΕΑ, σημαντικό είναι οι λαοί να μην πέσουν σε μοιρολατρία, να μην γίνουν παθητικοί θεατές και να μην αιφνιδιαστούν, να είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο και να παλεύουν ώστε αυτό το κακό να μην συμβεί (σελ.240). Από τη στιγμή που ο κίνδυνος του επιθετικού πολέμου προέρχεται από τον ιμπεριαλισμό και το σοσιαλιμπεριαλισμό, ο κύριος δρόμος για την εξάλειψη αυτού του κινδύνου είναι το αδυνάτισμα και η συντριβή εκείνου του συστήματος που οδηγεί στον πόλεμο, και το βασικό μέσο γι αυτό είναι οι επαναστατικοί και απελευθερωτικοί πόλεμοι, η δε κύρια δύναμη είναι το προλεταριάτο και οι λαοί. Μόνο ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός εξαλείφουν τις κοινωνικές και οικονομικές ρίζες του πολέμου και δημιουργούν τους όρους για την αποκατάσταση της ειρήνης και της ασφάλειας των λαών.

***

Δημοσιεύτηκε στην μπροσούρα

Για το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης - Άρθρα Αλβανών μαρξιστών και του ρ. σ. Τιράνων